محمدتقی فاضل میبدی عضو مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم در اولین شب مراسم عزاداری در این مجمع، گفت: سکوت علما و بزرگان جامعه در مقابل انحرافات، همواره زیان‌بار است و نمونه بارز این شرایط، در دوران امام حسین (ع) وجود داشت.
به گزارش وب‌سایت مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم، حجت‌الاسلام‌والمسلمین محمدتقی فاضل میبدی، امشب «چهارشنبه‌شب»، ششم محرم در مراسم عزاداری امام حسین (ع) که با حضور اقشار مختلف مردم در محل سالن اجتماعات مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم برگزار شد، اظهار داشت: واقعه عاشورا از بزرگترین حوادث تاریخ است که پر از نکات معرفتی و آموزنده است، اما متأسفانه بسیار مورد تحریف قرارگرفته است. وی بابیان اینکه تاریخ پر از پند و عبرت برای آدمیان است و ازجمله حادثه کربلاست که باید پند و عبرت برای ما باشد، گفت: باید دقیق توجه کنیم چه عواملی باعث شد که بخشی از امت اسلام که حتی دوران پیامبر خدا را هم درک کرده بودند، به نام دین و به نام اسلام، امام حسین (ع) ویاران ایشان را به فجیع‌ترین شکل کشته و سر از بدن ایشان جدا می‌کنند.
عضو مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم، بابیان اینکه تاریخ همواره از علمایی که یا کردار بد دارند یا در مقابل بدی‌های جامعه سکوت اختیار کرده، متضرر شده و البته مشابه این مسئله را خداوند در قرآن کریم درباره علمای یهود مطرح کرده است، گفت: از مسائلی که جوامع را به ورطه نابودی می‌کشد، ترویج سخنان بی مسئولانه است؛ خداوند خطاب به برخی علمای یهود، تصریح می‌کند چرا در مقابل قول و سخن گناه‌آلود ساکت نشستند. وی بابیان اینکه مسئله مذموم دیگر مطرح‌شده در قرآن درباره علمای یهود، سکوت ایشان درباره ظلم‌ها در جامعه است، گفت: امام حسین (ع) درباره این آیات می‌فرمایند، این افراد به خاطر پست و موقعیتی که یافته بودند، سکوت می‌کردند.
فاضل میبدی، افزود: امام حسین (ع) در ادامه همین فرمایشات خطاب به علمای زمان تصریح می‌کند: جایگاه شما در میان مردم، به خاطر دین خداست، اما شمارا چه شده است که در اغلب موارد، در مقابل حرکت جامعه برخلاف ارزش‌های دینی و الهی و همچنین در مقابل تضییع حقوق مستضعفان ساکت بوده و کوتاهی کرده‌اید؛ می‌بینید پیمان‌های خداوند در جامعه تضییع می‌شود و سکوت می‌کنید اما اگر حقی از خانواده و پدرانتان ضایع شود، دادتان بلند می‌شود؛ شما باید فاسدان را نهی از منکر نکردید و به همین جهت عذابتان بیش از همه است. وی بابیان اینکه تعجب می‌کنم که چرا سخنان خود امام حسین (ع) و خطبه‌های ایشان، همانند سخنان فوق در منابر دهه محرم گفته نمی‌شود، گفت: باید بررسی کنیم که چه شد که ۵٠ سال بعد از رحلت پیامبر اکرم «ص»، امام حسین (ع) قیام کردن را ضرورت می‌بیند؟ آیا تعداد رکعت‌های نماز کم‌وزیاد شده یا تعداد روزهای ماه رمضان و روزه گرفتن دستخوش تغییر شده بود؟ نه این مسائل دچار تغییر نشده بود، بلکه ارزش‌های اصیل اسلام به انحراف کشیده شده بود و حکومت مسلمانان، به دست منحرفان افتاده بود؛ به دلیل همین مسائل بود که امام، ضرورت قیام را احساس کرد تا جامعه را آگاه کند.
فاضل میبدی اضافه کرد: باید همواره بررسی کنیم که چرا شرایط جامعه آن روز امام حسین (ع) به‌جایی رسید که ایشان راهی جز قیام و مقابله با آن ندیدند و البته همچنین باید بررسی و تحلیل کنیم که سکوت بزرگان و علما در مقابل انحرافات تا چه حد می‌تواند زیان‌بار باشد.
