محمدتقي فاضل ميبدي
نمي دانم ملاقاتي كه خانم كاترين اشتون با دو يا سه نفر از زنان كشورمان داشت از لحاظ پروتكل سياسي تا چه ميزان كار درست و يا كار نادرستي بود، نويسنده اين سطور در مقام رد يا تاييد اين ملاقات نيست. در اين جا نظر وزارت خارجه بايد مورد توجه قرار گيرد كه آيا اين كار جنبه ديپلماتيك دارد و يا خلاف آنست؟ اما جنجالهايي كه در پس اين ملاقات محدود از سوي عده اي برخاست و سوژه اي را برخي براي مبارزه با دولت و سياست خارجي، كه درحال مذاكره با غرب مي باشد، پيدا كردند از چند جهت قابل توجه است.
١- ملاقات نماينده خارجي اتحاديه اروپا، خانم اشتون، با كساني كه بر اين باورند نسبت به حقوق او جفايي صورت گرفته و دستگاه هاي مربوطه پاسخ آنان را ندادند، چه آسيبي به نظام وارد مي كند؟ و يا اگر صورت نمي گرفت چه منافعي داشت؟ اگر رياست محترم قوه قضاييه براي يك بار و براي چند دقيقه با آنها ملاقات مي كرد و حرفهاي مادري كه فرزندش را در زندان از دست داده، گوش مي داد، و به خواسته هايش رسیدگي مي شد، چه لزومي داشت كه اين ملاقات صورت بگيرد؟ فرض كنيد اگر همسر و يا مادران هر يك از ما يا شما جاي او بودند چه مي كردند و به كجا پناه مي بردند؟ جالب اين كه در منابع روايي و فقهي ما آمده است كسي كه بر مسند قضا نشست نخست بايد به زندانها سر زند تا بي گناهي در زندان نباشد، چراكه زندان يك نوع عذاب است چه رسد به اين كه كسي در زندان از دنيا رفته باشد. بر اين باورم كه اين خانواده ها نه با اسلام دشمني دارند و نه با نظام، اما ممكن است عملكرد ناروا به اين نتايج ناگوار بيانجامد.
٢- وزارت خارجه براي خارج ساختن ايران از انزواي جهاني و رفع تحريم ها گام هاي بزرگي برداشته است و در اين راه اگر پيروزي نصيب گردد، به حساب اين حزب و آن گروه نيست، بلكه به حساب تدبير دولت و يكپارچگي ملت ايران است، دعوت خانم اشتون به ايران و مذاكره با هيات همراه و دفاع آنان از حقوق اين ملت، از گام هاي موثر اين دولت است، حال چرا عده اي معدود و به دنبال آن برخي مقامات، با بهانه اي كوچك و به جاي دست مريزاد، به خاطر يك ملاقات بي اهميت اين همه جنجال آفريده اند؟ اگر مي خواهند با دولت فعلي به عنوان يك جريان سياسي مبازه كنند، راه اين چنين نيست، با اين شيوه منافع ملي و اصل نظام را نشانه مي روند، ادبياتي كه در مجلس شوراي اسلامي يك مقام مسئول خارجي را عجوزه خطاب مي كند و يا در شهر به حساب و به عنوان شهرداري بيلبورهاي موهن را نصب مي نمايند، چه نتيجه اي در پي خواهد داشت؟ احضار وزراي محترم اطلاعات و خارجه، هر چند حق مجلس است اما در مذاكرات پيش رو كه هنوز در آغاز راهيم چه تاثيري خواهد داشت؟
اگر بحث انتقاد از دولت است برخي اصلاح طلبان نيز به برخي نصب هاي اين دولت انتقاد دارند اما انتقاد از دولت راه دارد كه نبايد تنها منافع گروهي خاص را لحاظ كرد. آيا آقايان انديشيده اند كه اين اقتصاد بيمار و اين تورم نابجا و در نتيجه اين همه فساد و اعتياد، مولود كدام تدبير است، آنهم در كشوري كه داراي منابع سرشار طبيعي و انساني است؟ آيا آقايان مي دانند كه ميليون ها انسان در اين كشور زير خط فقر زندگي مي كنند؟ و ميليون ها جوان، بي كار و بي هويت و سرگردانند و هزاران جوان به آنسوي مرزها رفته و سر درگريبان و نگرانند؟ چرا در اين موارد فريادي از حلقومي بر نمي آيد؟ يكي از راههاي حل نجات اقتصاد كشور حل سياست گره خورده خارجي است و اين بي تدبيري ها و جنجال آفريني ها و جنگيدن ها سياست خارجي ما را و در پي آن اقتصاد ما را هدف مي گيرد. نقد علمي و اخلاقي كردن حق هر انساني است اما هر از چند گاهي عده اي را به خيابان كشاندن و بر در سفارتخانه اي فرياد كشيدن و بزرگان علمي و سياسي را در انزوا نشاندن به دور از اخلاق و مبارزه سياسي است، حمله به سفارت انگليس، كه برخي از كسان و برخي از همين جرايد در دو سال قبل براي آن سوت كشيدند و كف زدند چه سودي براي كشور داشت؟ و عاقبت كار را به كجا رسانيد؟ مشكل بزرگتر اين است كه اين كارها به نام دين صورت مي گيرد و آدمي به ياد شعر فردوسي مي افتد كه:
زيان كسان از پي سود خويش بجويند و دين اندر آرند پيش
اي كاش پاي هر جرياني آيه اي نمي خواندند و حديثي براي آن قرباني نمي كردند.
٣- امروز در غالب كشورهاي دنيا نقض حقوق بشر صورت مي گيرد، اما چرا همواره بايد نظام جمهوري اسلامي ايران هدف قرار بگيرد چرا تدبيري صورت نمي گيرد تا اين بهانه از دست آنان گرفته شود. ما اگر با برخي كشورها از جمله آمريكا در تقابل هستيم ولي سرناسازگاري با دبير كل سازمان ملل چندان به سود ما نيست. پيام قرآن كريم "والله يدعوا الي دارالسلام" است، شعار ما و برخورد ما با تمام شهروندان ايراني بايد از سر صلح و دوستي باشد؛ حقوق شهروندي فرق و مذاهب را نمي شناسد، الگوي نظام سياسي پيامبر در مدينه اين بود كه تمام مذاهب را در كنار هم ديد و در روزهاي نخست پيمان نامه نوشت و همه را در حقوق شهري سهيم دانست؛ بر اساس آنچه در قانون اساسي آمده تمام آحاد ملت در برابر حق و قانون مساوي هستند؛ مسلمان و غير مسلمان ندارد، بايد كساني كه ما را به نقض حقوق بشر متهم مي كنند پاسخ قانع كننده داد تا در اين راستا وزارت خارجه ما دركار خود به پيروزي دست يابد. خلاصه با جنجال و شعار و قهر با دنيا آينده روشني باقي نمي گذارد.
