محمدرضا یوسفی
حمایت های حکومتی از انتشار کتابهاش، برگزاری مراسم، مواجهه رسانه ملی موجب حجابی بر چهره واقعی مطهری شده، او را به عنوان فردی همسو معرفی کرده و این امر موجب شده است که مطهری از دو سو به انزوا کشیده شود. از سویی حکومت، به مداحی او پرداخته و از سوی دیگر نسل جوان با تلقی عالم حکومتی از وی فاصله گرفته است.
مطهری مانند دیگر بزرگان علمی و دینی پله ای از نردبان رشد جوامع هستند و یا به تعبیری باید از شانه های محکم آنان بالا رفت و افق های دوردست تر را مشاهده کرد. هیچگاه نباید در آنها توقف کرد
تمجیدها و مداحی های برخی، از امثال مطهری چیزی بر جامعه امروز نمی افزاید. باید آثار آنان بازخوانی، نقد، اصلاح و تکمیل شود. این نوع مواجهه باعث ماندگاری نام آنان در تاریخ خواهد شد. مطهری در حوزه های مختلف فکری از خود میراث به جای گذارده است. فصل مشترک تمامی این فعالیتهای علمی و دینی، معرفی دین به زبانی مستدل، منطقی و قابل فهم برای نسل مخاطب خود بوده است. او نگاهی به جریانهای فکری و فرهنگی زمانه خود داشت و در تلاش بود تا پاسخ های متقنی به شبهات زمانه خود دهد. انجام رسالت دینی در تمامی فعالیت های وی مشهود بود
محمدرضا یوسفی، استاد دروس خارج فقه حوزه‌ی علمیه‌ی قم در یادداشتی به مناسبت روز معلم وسالگرد شهادت استاد مطهری اینگونه نوشته است :
«دوازدهم اردیبهشت ۱۳۵۸ پس از کمتر از سه ماه از گذشت پیروزی انقلاب، یکی از برجسته ترین و به روزترین عالمان دینی در زمانی که ایران بیش از دیگر زمانها به او نیاز داشت، به شهادت رسید. مطهری میراث گرانبهایی را از خود به جای گذارد. کتابهای او در تیراژهای زیاد و در چاپ های متعدد منتشر شده است. موسسه تنظیم نشر آثارش تلاش کرده تا آثارش بازنشر شده و دیدگاههای وی معرفی گردد.
هر چند روز دوازدهم اردیبهشت به دلیل کشته شدن یکی از معلمان در حرکت اعتراضی معلمان در سال ۱۳۴۰ موجب شد تا حکومت وقت جهت دلجویی از معلمان، این روز را روز معلم اعلام کند، اما همزمانی شهادت مطهری و روز معلم موجب پررنگ شدن این روز در دوران پس از انقلاب شده تا بدانجا که تصور عموم این است که شهادت ایشان موجب این نامگذاری شده است.
به هر روی، یکی از نکات مهم چگونگی مواجهه با میراث بزرگانی مانند مطهری است.
زمانی شهید مطهری، آشنایی ما با امیرالمومنین را چنین تشبیه کرده بود: فرض کنیم یک دانشمند بسیار برجسته در همسایگی ما وجود دارد. هر روز صبح وی را می بینیم و احوالپرسی می کنیم اما اگر از ما بپرسند که او را می شناسید چیزی جز همان ظواهر از وی نمی دانیم. این نکته در مورد خود ایشان هم صادق است.
حمایت های حکومتی از انتشار کتابهاش، برگزاری مراسم، مواجهه رسانه ملی موجب حجابی بر چهره واقعی مطهری شده، او را به عنوان فردی همسو معرفی کرده و این امر موجب شده است که مطهری از دو سو به انزوا کشیده شود. از سویی حکومت، به مداحی او پرداخته و از سوی دیگر نسل جوان با تلقی عالم حکومتی از وی فاصله گرفته است.
این در حالی است که میراث مطهری برای اندیشه دینی، نهادهای دینی بسیار ارزشمند و قابل مطالعه بوده است. مطهری مانند دیگر بزرگان علمی و دینی پله ای از نردبان رشد جوامع هستند و یا به تعبیری باید از شانه های محکم آنان بالا رفت و افق های دوردست تر را مشاهده کرد. هیچگاه نباید در آنها توقف کرد.
تمجیدها و مداحی های برخی، از امثال مطهری چیزی بر جامعه امروز نمی افزاید. باید آثار آنان بازخوانی، نقد، اصلاح و تکمیل شود. این نوع مواجهه باعث ماندگاری نام آنان در تاریخ خواهد شد.
مطهری در حوزه های مختلف فکری از خود میراث به جای گذارده است. فصل مشترک تمامی این فعالیتهای علمی و دینی، معرفی دین به زبانی مستدل، منطقی و قابل فهم برای نسل مخاطب خود بوده است. او نگاهی به جریانهای فکری و فرهنگی زمانه خود داشت و در تلاش بود تا پاسخ های متقنی به شبهات زمانه خود دهد. انجام رسالت دینی در تمامی فعالیت های وی مشهود بود.
او ضمن ضروری دانستن نهاد روحانیت، تندترین نقدها را به این نهاد کرده است. دیدگاههای وی در مورد حاکمیت دینی و نقش روحانیت و همچنین در مورد مجاری آسیب پذیری انقلاب نیاز به معرفی، بازخوانی، اصلاح و تکمیل دارد. به هر حال زمانه ما، زمانه ای متفاوت شده است و اقتضائات دیگری دارد و بزرگداشت این بزرگان نیز به مداحی آنان نیست بلکه نگاه نقادانه لازم است.
بدون تردید شهیدان مطهری، صدر، بهشتی و مانند آنان، شخصیت هایی به یادماندنی و مایه اعتبار روحانیت هستند اما زمان آن رسیده است که دستاوردهای اینان بازخوانی، اصلاح و تکمیل گردد».
