قبل از انقلاب هم برخی به دلیل اعتقادهای امام به او حمله می‌کردند و حتی آب خوردن از کوزه‌ای که ایشان آب خورده بودند منع کردند و امروز شاهد هستیم همین حملات به نوه ایشان می‌شود
محمد تقی فاضل میبدی عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم در مورد حملات جریانی خاص به سیدحسن خمینی در روزهای اخیر گفت: در عرصه سیاسی هرکسی قدش بلند‌تر و مستقل‌تر باشد و نظرات خود را به جامعه عرضه کند طبیعی است که مورد حمله قرار بگیرد. او در مصاحبه با خبرنگار عصر ایران خاطر نشان کرد: فکر می‌کنم سید حسن به دلیل اعتبار خانوادگی و شخصیت حوزوی و استقلال فکری که دارد زمینه هراس برخی را فراهم کرده است. وی ادامه داد: طبیعی است که برای ترس از دست رفتن قدرت، عده‌ای حاضر هستند دست به هر کاری بزنند حتی اگر آن کار تخریب یادگار امام باشد.
فاضل میبدی تصریح کرد: جناح‌های سیاسی باید حضور افراد مختلف را تقویت و خانواده امام که هیچ نقطه ضعفی در فضای سیاسی کشور ندارند استقبال کنند. این استاد حوزه و دانشگاه به برخوردهایی که با امام خمینی قبل از انقلاب می‌شد نیز اشاره کرد و گفت: قبل از انقلاب هم برخی به دلیل اعتقادهای امام به او حمله می‌کردند و حتی آب خوردن از کوزه‌ای که ایشان آب خورده بودند را منع کردند و امروز شاهد هستیم همین حملات به نوه ایشان می‌شود. عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم افزود: ترور شهیدان مطهری و بهشتی در ابتدای انقلاب توسط گروه‌های مخالف نظام، به خاطر استقلال فکری و شخصیت مستقل سیاسی صورت گرفت. آنها نمی‌توانستند آزاد منشی این افراد را تحمل کنند.
از فاضل میبدی پرسیده شد «برخی از دوستداران سید حسن او را به عمویش - مرحوم آیت الله سید مصطفی- و بعضی هم به امام موسی صدر تشبیه می‌کنند. شما به کدام شبیه تر می دانید؟» او پاسخ داد: «هم از حیث تفکر و هم از لحاظ ظاهر به امام موسی صدر شبیه است». وی تصریح کرد: امام موسی صدر، شخصیت ویژه‌ای در جهان اسلام است. هم فکر بازی داشت و هم مستقل بود. نکته بارز دیگر ایشان سعه صدر در مقابل مخالفین بود که در کمتر کسی این ویژگی وجود دارد. مسلمانان و مسیحیان هر دو او را دوست داشتند و همین نشان از اخلاق و نفوذ ویژه در میان جریان‌های مختلف و مذاهب گوناگون دارد.
این فعال اصلاح‌طلب به بهانه این اشاره در پایان خاطر نشان کرد: جنبه علمی و فقهی امام موسی صدر در این سال‌ها مهجور مانده و بیشتر باید به آن پرداخت. او از نظر علمی و فقهی جایگاه ویژه و ممتازی داشت و توجه بیشتری باید به آن شود.
