محمدتقی فاضل میبدی
برخورد دستگاه قضایی یا نیروی انتظامی با مساله بدحجابی تاكنون مثمرثمر نبوده است. هر نوع برخورد خشن و تندی كه با بدحجابی صورت گرفت، نتوانست نظر متولیان آن را نیز تامین كند. بنابراین اقدامات فرهنگی و آموزشی در این زمینه باید جایگزین برخوردهای خشن و كیفری شود. حتی لازم نیست كه بدحجابی را به مساله اصلی كشور تبدیل كنیم و بودجه عظیمی برای آن كنار بگذاریم. اینكه نیروهای دولتی و حاكمیتی را برای مساله بدحجابی بسیج كنیم، در شرایطی كه مشكلات عدیده اقتصادی، سیاسی و سیاست خارجی اولویت بیشتری دارد، اقدام درستی نیست. حوزه‌های علمیه، دانشگاه‌ها و آموزش و پرورش باید به فرهنگ‌سازی در مورد حجاب ادامه دهند و در همین حد كافی است. اینكه بودجه زیادی برای این كار خرج كنیم، نه تنها گرهی از مشكل باز نمی‌كند بلكه باعث اعتراض در جامعه نیز خواهد بود.
مهم این است كه دستگاه قضایی و نیروی انتظامی خود را از این مساله كنار بكشند و موضوع را به دستگاه‌های تبلیغاتی واگذار كنند. نباید فراموش كرد كه گستردگی اقدامات خشن در كشور ممكن است فضای اعتراضی را در جامعه به وجود آورد. چنان‌كه تاكنون نیز شاهد اعتراض‌هایی در این رابطه بوده‌ایم. نباید بگذاریم كه چنین مسائلی به تقابل با حكومت كشیده شود. برخی رفتارهای نسنجیده ممكن است چنین پیامدهای ناگواری داشته باشد و به كشور هزینه تحمیل می‌كند. حاكمیت باید موضوع را از دستور كار خود خارج كرده و به مسائل مهم‌تر بپردازد. مشكلات كلان و مهمی در كشور وجود دارد كه باید به آنها رسیدگی شود. رسیدگی به مفاسد اقتصادی و بحران ارزی در كشور اولویت دارد. دغدغه حاكمیت باید حل این مسائل در كشور باشد. مردم خودشان دغدغه دارند و به تبلیغات فرهنگی نیز می‌پردازند. تبلیغات فرهنگی در زمینه بدحجابی باید توسط نهادهای غیرحكومتی پیگیری شود. علما و روحانیون نیز از دیرباز وظیفه امر به معروف و نهی از منكر خویش را انجام می‌دادند. همچنین زنانی كه دغدغه حجاب دارند می‌توانند ان جی او تشكیل داده و به تبلیغ حجاب بپردازند. این نوع از فرهنگ‌سازی بسیار موثر‌تر از روش‌های قضایی و خشن در برخورد با مشكل بدحجابی است.
برخورد دستگاه قضایی یا نیروی انتظامی با مساله بدحجابی تاكنون مثمرثمر نبوده است. هر نوع برخورد خشن و تندی كه با بدحجابی صورت گرفت، نتوانست نظر متولیان آن را نیز تامین كند. بنابراین اقدامات فرهنگی و آموزشی در این زمینه باید جایگزین برخوردهای خشن و كیفری شود. حتی لازم نیست كه بدحجابی را به مساله اصلی كشور تبدیل كنیم و بودجه عظیمی برای آن كنار بگذاریم. اینكه نیروهای دولتی و حاكمیتی را برای مساله بدحجابی بسیج كنیم، در شرایطی كه مشكلات عدیده اقتصادی، سیاسی و سیاست خارجی اولویت بیشتری دارد، اقدام درستی نیست. حوزه‌های علمیه، دانشگاه‌ها و آموزش و پرورش باید به فرهنگ‌سازی در مورد حجاب ادامه دهند و در همین حد كافی است. اینكه بودجه زیادی برای این كار خرج كنیم، نه تنها گرهی از مشكل باز نمی‌كند بلكه باعث اعتراض در جامعه نیز خواهد بود.
مهم این است كه دستگاه قضایی و نیروی انتظامی خود را از این مساله كنار بكشند و موضوع را به دستگاه‌های تبلیغاتی واگذار كنند. نباید فراموش كرد كه گستردگی اقدامات خشن در كشور ممكن است فضای اعتراضی را در جامعه به وجود آورد. چنان‌كه تاكنون نیز شاهد اعتراض‌هایی در این رابطه بوده‌ایم. نباید بگذاریم كه چنین مسائلی به تقابل با حكومت كشیده شود. برخی رفتارهای نسنجیده ممكن است چنین پیامدهای ناگواری داشته باشد و به كشور هزینه تحمیل می‌كند. حاكمیت باید موضوع را از دستور كار خود خارج كرده و به مسائل مهم‌تر بپردازد. مشكلات كلان و مهمی در كشور وجود دارد كه باید به آنها رسیدگی شود. رسیدگی به مفاسد اقتصادی و بحران ارزی در كشور اولویت دارد. دغدغه حاكمیت باید حل این مسائل در كشور باشد. مردم خودشان دغدغه دارند و به تبلیغات فرهنگی نیز می‌پردازند. تبلیغات فرهنگی در زمینه بدحجابی باید توسط نهادهای غیرحكومتی پیگیری شود. علما و روحانیون نیز از دیرباز وظیفه امر به معروف و نهی از منكر خویش را انجام می‌دادند. همچنین زنانی كه دغدغه حجاب دارند می‌توانند ان جی او تشكیل داده و به تبلیغ حجاب بپردازند. این نوع از فرهنگ‌سازی بسیار موثر‌تر از روش‌های قضایی و خشن در برخورد با مشكل بدحجابی است.
