بسم الله الرحمن الرحیم
ومن يعظم شعائرالله فانها من تقوی القلوب
جريان عاشورا و ايستادگي امام حسين (ع) و يارانش در برابر حكومت ظالمانه و استبدادپيشه امويان، بيترديد از رويدادهاي بزرگ تاريخ است و شكي نيست كه بايد اين حادثه بزرگ همواره در تاريخ زنده نگه داشته شود تا هميشه پرچم توحيد و عدالت در برابر شرك و سياهي و ستم برافراشته باشد. از پیامبر گرامی اسلام(ص) در این باره نقل است، «حسینٌ منّى و انا مِن حسینٍ؛ حسین از من است و من از حسینم.» یعنى نه تنها حسین فرزند من است، بلکه بقاى دین و آیین من نیز از اوست و اسلام به واسطه فداکارى و جانبازى او و یارانش باقى مىماند.
پوشيده نيست تقابل امام حسين(ع) با حاكمي مانند يزيد تقابل عدل در برابر ظلم است و اين منحصر به دو شخص و يك برهه از تاريخ نيست. حفظ شعاير عاشورا يعني ايستادگي در برابر ستم و استبداد و تحقق عدالت و حفظ كرامت انسانها. نيك واضح است اگر امام حسين (ع) حكومت امويان كه روح جاهلي و قبيلگي داشت و در قالب اسلام شكل گرفته بود را رسوا نميساخت، مردم، اسلام توحيدي و ظلمستيز پيامبر را به گونهای ديگر ميشناختند؛ اسلامي كه در زمان خليفه سوم شكل گرفت و از حقيقت خود تهي و تحريف شد و معاويه وارث آن گشت. به تعبير امام علي (ع) اسلام مقلوبي بود كه مانند پوستين وارونه بر اندام جامعه اسلامي پوشيده شد.
غالب حاكمان اسلامي پس از امويان، حكومت بيداد و استبدادي خود را در قالب اسلام شكل دادند و با حفظ شعاير اسلامي، عدالت، عزت و كرامت انساني را زير پا گذاشتند، اما تفسير درست عاشورا اين حقیقت را بر ما روشن مي سازد، كه اسلام محمدي غير از اسلام اموي، عباسي، صفوي، عثماني وحاكمان بيدادپيشه تاريخ است؛ به همین جهت بر اين باوريم كه بايد اين حماسه بزرگ تاريخ را در جهت اسلام پيامبر و تعاليم قرآن تفسير كرد و جنبه تقابل عدل با ظلم و عقل با جهل و جمود با تحرك را در اين تراژدي بينظير نشان داد.
از آنجا كه در آستانه ماه محرم قرار داريم و امسال به خاطر پديده ويروس كرونا برگزاري مراسم شكل ديگري به خود ميگيرد، نكاتي را متذكر ميشويم :
۱. همانطور كه اشاره شد حفظ شعاير حسيني تنها يك هويت شيعي نيست، بلكه حفظ اين خاطره و اين حادثه براي حفظ حيات آدمي و از شعایر مهم اسلامي است تا بشر همواره در برابر ستم بايستد و با عدالت و كرامت زندگي كند .
۲. هرچند تحريف واقعه عاشورا از همان سالهاي نخست به دست حاكمان و جاهلان آغاز شد ولي متاسفانه سالهاست كه اين تحريف در قالبهاي مختلف تشديد يافته و برخي با عنوان مداحي و عزاداري آنرا در مسير ديگري هدايت كردهاند كه ممكن است تار و پود آن چيزي جز جهل و جمود نباشد .
۳. با كمال تاسف در سال جاري برگزاري مراسم عاشورا با پديده اپيدمي كرونا همراه شده و متخصصان و پزشكان برگزاري مراسم را به شكل و شيوه سابق صلاح نميدانند و اعلام خطر مي كنند. ميدانيم حفظ جان انسان در اسلام از مقاصد شريعت و از اصول عقلايي است؛ يعني اگر چيزي در تضاد با جان و سلامت انسان قرارگیرد، باید حفظ حيات و سلامت انسان را بر آن مقدم داشت. شريعت اسلام اين اصل را در تمام احكام پيشبيني كرده است. اصل ديگري كه اسلام آن را صحه گذاشته اين است كه اگر احتمال يك چيزي كم ولي محتمل مهم باشد بايد احتمال را جدي شمرد. اگر احتمال داده شود كه برگزاري مراسم به شيوه سابق ويروس را گسترش ميدهد به حكم عقل و شرع بايد از آن اجتناب کرد و مراسم را به شكل مجازي برگزار نمود، يا به تعبير برخي مراجع بزرگ خانهها را با حفظ رعايت مقررات به حسينيه تبديل كرد .
۴. كساني كه در اين ايام نذري بر عهده دارند ميتوانند آن را به صورت بستهبندي شده يا به صورت خام به آسيبديدگان و نيازمندان برسانند تا از تشکیل صفوف و ازدحام كه موجب سرايت ويروس است جلوگيري شود.
۵. شكي نيست كه در اينگونه مساِئل نظر كارشناسان و پزشكان و كساني كه تمام وقت خود را براي حفظ جان مردم گذاشتهاند، مقدم است. بايد احساسات كنار گذاشته شود و يكي از مقاصد مهم شريعت كه حفظ جان است در هر امري لحاظ شود.
مجمع مدرسین و محققين حوزه علميه قم، هرساله با برگزاری مراسم عزاداری و سخنرانی این روزها را گرامی میداشت؛ ولی امسال به خاطر شرایط خاص کرونایی، برنامههایی تهیه و در فضای مجازی منتشر خواهد کرد.
در پایان ضمن ضروری دانستن برگزاري مراسم عاشورا از آحاد ملت تقاضا ميشود تا دستورات پزشكان و كارشناسان را محترم شمرده و به سخن كساني كه ميخواهند مراسم را به شيوه سابق و با هر پيشآمدي برگزار كنند، توجه ننمايند.
این مجمع از همه پزشكان، پرستاران، كاركنان بيمارستانها و كساني كه در چند ماه گذشته زندگي خود را وقف سلامت بيماران كردهاند تشكر میکند و از خداوند براي آنان صبر و سلامتي طلب دارد و از خداوند متعال براي كساني كه در اين راه جان خود را فدا كردند و شهيد راه سلامت شدند، رضوان و مغفرت و براي بازماندگانشان صبر و اجر طلب مينمايد.
مجمع مدرسین و محققين حوزه علميه قم
۲۲/۵/۱۳۹۹
ومن يعظم شعائرالله فانها من تقوی القلوب
جريان عاشورا و ايستادگي امام حسين (ع) و يارانش در برابر حكومت ظالمانه و استبدادپيشه امويان، بيترديد از رويدادهاي بزرگ تاريخ است و شكي نيست كه بايد اين حادثه بزرگ همواره در تاريخ زنده نگه داشته شود تا هميشه پرچم توحيد و عدالت در برابر شرك و سياهي و ستم برافراشته باشد. از پیامبر گرامی اسلام(ص) در این باره نقل است، «حسینٌ منّى و انا مِن حسینٍ؛ حسین از من است و من از حسینم.» یعنى نه تنها حسین فرزند من است، بلکه بقاى دین و آیین من نیز از اوست و اسلام به واسطه فداکارى و جانبازى او و یارانش باقى مىماند.
پوشيده نيست تقابل امام حسين(ع) با حاكمي مانند يزيد تقابل عدل در برابر ظلم است و اين منحصر به دو شخص و يك برهه از تاريخ نيست. حفظ شعاير عاشورا يعني ايستادگي در برابر ستم و استبداد و تحقق عدالت و حفظ كرامت انسانها. نيك واضح است اگر امام حسين (ع) حكومت امويان كه روح جاهلي و قبيلگي داشت و در قالب اسلام شكل گرفته بود را رسوا نميساخت، مردم، اسلام توحيدي و ظلمستيز پيامبر را به گونهای ديگر ميشناختند؛ اسلامي كه در زمان خليفه سوم شكل گرفت و از حقيقت خود تهي و تحريف شد و معاويه وارث آن گشت. به تعبير امام علي (ع) اسلام مقلوبي بود كه مانند پوستين وارونه بر اندام جامعه اسلامي پوشيده شد.
غالب حاكمان اسلامي پس از امويان، حكومت بيداد و استبدادي خود را در قالب اسلام شكل دادند و با حفظ شعاير اسلامي، عدالت، عزت و كرامت انساني را زير پا گذاشتند، اما تفسير درست عاشورا اين حقیقت را بر ما روشن مي سازد، كه اسلام محمدي غير از اسلام اموي، عباسي، صفوي، عثماني وحاكمان بيدادپيشه تاريخ است؛ به همین جهت بر اين باوريم كه بايد اين حماسه بزرگ تاريخ را در جهت اسلام پيامبر و تعاليم قرآن تفسير كرد و جنبه تقابل عدل با ظلم و عقل با جهل و جمود با تحرك را در اين تراژدي بينظير نشان داد.
از آنجا كه در آستانه ماه محرم قرار داريم و امسال به خاطر پديده ويروس كرونا برگزاري مراسم شكل ديگري به خود ميگيرد، نكاتي را متذكر ميشويم :
۱. همانطور كه اشاره شد حفظ شعاير حسيني تنها يك هويت شيعي نيست، بلكه حفظ اين خاطره و اين حادثه براي حفظ حيات آدمي و از شعایر مهم اسلامي است تا بشر همواره در برابر ستم بايستد و با عدالت و كرامت زندگي كند .
۲. هرچند تحريف واقعه عاشورا از همان سالهاي نخست به دست حاكمان و جاهلان آغاز شد ولي متاسفانه سالهاست كه اين تحريف در قالبهاي مختلف تشديد يافته و برخي با عنوان مداحي و عزاداري آنرا در مسير ديگري هدايت كردهاند كه ممكن است تار و پود آن چيزي جز جهل و جمود نباشد .
۳. با كمال تاسف در سال جاري برگزاري مراسم عاشورا با پديده اپيدمي كرونا همراه شده و متخصصان و پزشكان برگزاري مراسم را به شكل و شيوه سابق صلاح نميدانند و اعلام خطر مي كنند. ميدانيم حفظ جان انسان در اسلام از مقاصد شريعت و از اصول عقلايي است؛ يعني اگر چيزي در تضاد با جان و سلامت انسان قرارگیرد، باید حفظ حيات و سلامت انسان را بر آن مقدم داشت. شريعت اسلام اين اصل را در تمام احكام پيشبيني كرده است. اصل ديگري كه اسلام آن را صحه گذاشته اين است كه اگر احتمال يك چيزي كم ولي محتمل مهم باشد بايد احتمال را جدي شمرد. اگر احتمال داده شود كه برگزاري مراسم به شيوه سابق ويروس را گسترش ميدهد به حكم عقل و شرع بايد از آن اجتناب کرد و مراسم را به شكل مجازي برگزار نمود، يا به تعبير برخي مراجع بزرگ خانهها را با حفظ رعايت مقررات به حسينيه تبديل كرد .
۴. كساني كه در اين ايام نذري بر عهده دارند ميتوانند آن را به صورت بستهبندي شده يا به صورت خام به آسيبديدگان و نيازمندان برسانند تا از تشکیل صفوف و ازدحام كه موجب سرايت ويروس است جلوگيري شود.
۵. شكي نيست كه در اينگونه مساِئل نظر كارشناسان و پزشكان و كساني كه تمام وقت خود را براي حفظ جان مردم گذاشتهاند، مقدم است. بايد احساسات كنار گذاشته شود و يكي از مقاصد مهم شريعت كه حفظ جان است در هر امري لحاظ شود.
مجمع مدرسین و محققين حوزه علميه قم، هرساله با برگزاری مراسم عزاداری و سخنرانی این روزها را گرامی میداشت؛ ولی امسال به خاطر شرایط خاص کرونایی، برنامههایی تهیه و در فضای مجازی منتشر خواهد کرد.
در پایان ضمن ضروری دانستن برگزاري مراسم عاشورا از آحاد ملت تقاضا ميشود تا دستورات پزشكان و كارشناسان را محترم شمرده و به سخن كساني كه ميخواهند مراسم را به شيوه سابق و با هر پيشآمدي برگزار كنند، توجه ننمايند.
این مجمع از همه پزشكان، پرستاران، كاركنان بيمارستانها و كساني كه در چند ماه گذشته زندگي خود را وقف سلامت بيماران كردهاند تشكر میکند و از خداوند براي آنان صبر و سلامتي طلب دارد و از خداوند متعال براي كساني كه در اين راه جان خود را فدا كردند و شهيد راه سلامت شدند، رضوان و مغفرت و براي بازماندگانشان صبر و اجر طلب مينمايد.
مجمع مدرسین و محققين حوزه علميه قم
۲۲/۵/۱۳۹۹