مسعود ادیب
عضو هیأت علمی دانشگاه مفید
هر نفس نو می‌شود دنیا و ما بی‌خبر از نو شدن اندر بقا
طبیعت، چرخه شکفتن و برآمدن و پژمردن و برافتادن را هر سال در برابر چشمان ما به نمایش می‌گذارد. قلم تکوین نقش‌های بدیعی بر صفحه جهان پیرامون ما ترسیم می‌کند. شکوفه‌ها و جوانه‌های دل‌آویز بهاری، باروری و ثمردهی در تابستان، منظره شکوهمند رنگارنگ پاییز و چشم‌انداز سپید زمستانی، همه با صد زبان یک سخن را تکرار می‌کنند: «زندگی جریان دارد.»
تحول و دگرگونی قانون طبیعت است و این قانون بر زندگی انسان نیز حکومت می‌کند. چشم داشتن به قانون تغییر انسان را از نومیدی می‌رهاند و از سرکشی باز می‌دارد. آن که جهان را در حال دگرگونی می‌بیند هرگز در شرایط ناپسند و دشوار امید را از کف نمی‌دهد. از پیامبر خدا(ص) نقل است که: «برترین اعمال امت من چشم‌داشت گشایش است[۱].»
در وقت تنگدستی در عیش کوش و مستی کاین کیمیای هستی قارون کند گدا را
توجه به دگرگونی، از غفلت و غرور و دلبستن به آنچه نپاید نیز بر حذر می‌دارد. گردش فصل‌ها یادآور دستگردانی موهبت‌ها در میان آدمیان است و هشدار دهنده فردای نیامده.
«وَتِلْکَ الأیَّامُ نُدَاوِلُهَا بَیْنَ النَّاسِ وَلِیَعْلَمَ اللّهُ الَّذِینَ آمَنُواْ وَیَتَّخِذَ مِنکُمْ شُهَدَاء وَاللّهُ لاَ یُحِبُّ الظَّالِمِینَ»
و ما این روزها[ى شکست و پیروزى] را میان مردم به نوبت مى گردانیم [تا آنان پند گیرند] و خداوند کسانى را که ایمان آوردهاند معلوم بدارد و از میان شما گواهانى بگیرد و خداوند ستمکاران را دوست نمىدارد. «آل عمران:۱۴۰»
البته فرصت‌های در حال گذر را باید مغتنم شمرد که نمی‌دانیم فردا چه در پیش خواهیم داشت.
نوبهار است در آن کوش که خوش دل باشی که بسی گُل بدمد باز و تو در گِل باشی
رویش و شکوفایی بهاری، یادآور برخاستن از مردگان هم هست. همان دست تدبیری که در طبیعت می‌میراند و زنده می‌کند با قلم وحی در کتاب تدوین داستان رستاخیز انسان را نگاشته است.
«وَاللَّهُ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیَاحَ فَتُثِیرُ سَحَابًا فَسُقْنَاهُ إِلَى بَلَدٍ مَّیِّتٍ فَأَحْیَیْنَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا کَذَلِکَ النُّشُورُ»
و خدا همان کسى است که بادها را روانه مىکند پس [بادها] ابرى را برمى انگیزند و [ما] آن را به سوى سرزمینى مرده راندیم و آن زمین را بدان [وسیله] پس از مرگش زندگى بخشیدیم رستاخیز [نیز] چنین است. «فاطر:۹»
از رویش بهار، حرکت و دگرگونی را بیاموزیم و در امروز نمانیم، هر روز روز نو است و وقت شکفتن. هر طلوع خورشید حادثه‌ای بدیع است. طلوع خورشید پاداش حرکت و تکاپو و رقص زمین است؛ اگر ما نیز حرکت کنیم خورشیدمان طلوع خواهد کرد.
منبع: سایت مکتب مفید http://maktabmofid.com
