فلو ان امرأ مسلما مات من بعد هذا اسفا ما کان ملوما بل کان به عندی جدیرا؛ و اگر بر این حادثه تلخ مسلمانی از غصه بمیرد، نه تنها ملامتی بر او نیست که به نظرم مرگ سزاوارتر است. (نهج البلاغه خطبه ۲۷)
درگذشت اندوهناک خانم مهسا امینی،
ضایعه ای بزرگ و داغی بر دل ملت بود. این رخداد تلخ نخستین بار نیست که از سوی گشت های به اصطلاح ارشاد انجام می گیرد. تاسف اینکه این برخوردهای حرام به نام دین و تحت عنوان امر به معروف و نهی از منکر انجام می شود.
بر اساس کدام حکم شرعی و قانونی باید با کسانی که بدحجاب به نظر می رسند، اینگونه برخورد کرد؟ چرا با وجود تکرار چنین فجایعی، تاکنون پیگیری جدی صورت نگرفته است و کسی بازخواست نمی‌شود؟ تا کجا باید این بی اخلاقی ها و جرم های آشکار به پای دین نوشته شود و جوانان را به دین بدبین سازد؟
انتظار از علما، مراجع و مسئولین این است که مانع تکرار این فجایع شوند. نفس این گونه نهی از منکرها خود منکر بزرگتری است که صورت می‌گیرد.
بی شک این دختر جوان، قربانی جهل و نادانی کسانی شد که دین خدا را درست در نیافته و یا آن را ابزار منافع خود ساخته‌اند.
مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم این نوع برخوردها را محکوم می‌کند و به خانواده داغدار خانم امینی تسلیت می‌گوید و از مسئولان می‌خواهد عامل یا عاملان مرگ ایشان را شناسایی کرده و بر اساس قانون برخورد کنند تا دگر بار شاهد این فجایع دردناک نباشیم.
مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم
۲۶ شهریور ۱۴۰۱
