محمدتقی فاضل‌میبدی
سخنان رئیس‌جمهور مبنی بر اینکه امروز در جنگ اقتصادی هستیم، فردا در بازار اثر منفی دارد. بر این باورم که نباید از اینکه یکی در جنگ کشته و دیگری مجروح می‌شود، صحبت کرده و با تاریخ صدراسلام شبیه‌سازی کنیم. ما چند سال است گرفتار مشکلات اقتصادی هستیم و بنده هم بر این باورم که پاره‌ای از مشکلات ما دست آمریکاست اما سوال اصلی این است که چرا بعد از 40 سال نباید مشکلمان را حل کنیم؟ کشورهای دیگر هم در دنیا هستند که با عزت و استقلال زندگی می‌کنند و مشکلی ندارند یا به حد ما ندارند. درواقع هر کشوری ممکن است مشکل داشته باشد اما قطع ارتباط کامل و مرتب شاخ و شانه کشیدن، در هیچ کشور دیگری باب نیست. دکتر روحانی بعد از به ثمر رسیدن برجام از برجام 2 در زمان اوباما سخن گفت و باید روی این مساله می‌ایستاد. شیطنت آمریکایی‌ها با توجه به سوابق قبلی، قابل پیش‌بینی بود اما نکته مهم، حل اقتصاد کشور است و موقعی حل می‌شود که تحریم‌ها برداشته شود. رئیس‌جمهور باید در برابر عدم تصویبFATF در مجمع تشخیص موضع محکم می‌گرفت چون مراودات مالی با سایر کشورها از طریق سیستم بانکی صورت می‌گیرد. شوخی نیست؛ بیمار روی تخت بیمارستان خوابیده و دارو نیست و پولی رد و بدل نمی‌شود. نمی‌توان دوپهلو حرف زد، رئیس‌جمهور هم می‌خواهد نهادهای انتسابی قدرت را از خود راضی نگه دارد و هم مسائل را کنترل کند. رئیس‌جمهور برای مردم شفاف سخن بگوید و موانع کار را بیان کند. عامل گرفتاری‌ها تماما کشورهای خارجی و منطقه نیستند وقتی ما با تعرض به سفارتخانه‌های عربستان و انگلیس سه میلیون پوند از پول ملت و دولت بی‌ارز و بی‌دلار خسارت می‌پردازیم ولی عاملین محکوم و مجازات نمی‌شوند. دعوای برخی نمایندگان مجلس هم بر سر شاسی‌بلند و دناپلاس است. روحانی باید این سخنان را محکوم کند هرچند شعاری باشد. دنیا روی این حرف‌ها حساب باز می‌کند. ترامپ و دولت آمریکا مقصر، ولی دولت هم با چینش‌های نادرست اقتصادی، کارآمدی لازم را در کنترل وضعیت اقتصادی در حد مطلوب نداشت . وقتی مردم گرفتار بیماری اقتصادی می‌شوند، گرفتار بیماری روحی هم می‌شوند. اقتصاد که بیمار شد، رقابت و حسادت به‌وجود می‌آید و جامعه حریص و دروغگو می‌شود. منشا تمام بیماری‌ها، بیماری اقتصاد است. با ایجاد رقابت ناسالم در بازار بورس، عده‌ای سرمایه‌های مردم را جذب کردند و رشد منفی و چراغ‌های قرمزو واویلاها نصیب سرمایه‌گذاران شد. مساله خودرو 40 سال هست حل نشده. آیا خودرو متعلق به مافیاست که قیمت‌ها چنین بالا است؟ مجلس هم هیچ همگامی با دولت ندارد و بعد از 40 سال نتوانستیم بین نهادهای انتخابی تفاهم ایجاد کنیم. دولت از جهات متعدد تحت فشار است ولی باید با مردم شفاف صحبت کند. سیاست خارجی چگونه است و وزارت خارجه کجاست؟ از آن طرف تصمیم‌گیری شورای شهر مبنی بر نامگذاری یک خیابان به نام یک هنرمند- که برگزاری هر جلسه‌اش میلیون‌ها تومان هزینه دارد- با سر دادن شعار برخی عوض می‌شود. به نظر می‌رسد بهتر است در کنار آمریکا به عنوان مقصر، مقصران و مسببان داخلی شرایط موجود نیز معرفی شوند.
سخنان رئیس‌جمهور مبنی بر اینکه امروز در جنگ اقتصادی هستیم، فردا در بازار اثر منفی دارد. بر این باورم که نباید از اینکه یکی در جنگ کشته و دیگری مجروح می‌شود، صحبت کرده و با تاریخ صدراسلام شبیه‌سازی کنیم. ما چند سال است گرفتار مشکلات اقتصادی هستیم و بنده هم بر این باورم که پاره‌ای از مشکلات ما دست آمریکاست اما سوال اصلی این است که چرا بعد از 40 سال نباید مشکلمان را حل کنیم؟ کشورهای دیگر هم در دنیا هستند که با عزت و استقلال زندگی می‌کنند و مشکلی ندارند یا به حد ما ندارند. درواقع هر کشوری ممکن است مشکل داشته باشد اما قطع ارتباط کامل و مرتب شاخ و شانه کشیدن، در هیچ کشور دیگری باب نیست. دکتر روحانی بعد از به ثمر رسیدن برجام از برجام 2 در زمان اوباما سخن گفت و باید روی این مساله می‌ایستاد. شیطنت آمریکایی‌ها با توجه به سوابق قبلی، قابل پیش‌بینی بود اما نکته مهم، حل اقتصاد کشور است و موقعی حل می‌شود که تحریم‌ها برداشته شود. رئیس‌جمهور باید در برابر عدم تصویبFATF در مجمع تشخیص موضع محکم می‌گرفت چون مراودات مالی با سایر کشورها از طریق سیستم بانکی صورت می‌گیرد. شوخی نیست؛ بیمار روی تخت بیمارستان خوابیده و دارو نیست و پولی رد و بدل نمی‌شود. نمی‌توان دوپهلو حرف زد، رئیس‌جمهور هم می‌خواهد نهادهای انتسابی قدرت را از خود راضی نگه دارد و هم مسائل را کنترل کند. رئیس‌جمهور برای مردم شفاف سخن بگوید و موانع کار را بیان کند. عامل گرفتاری‌ها تماما کشورهای خارجی و منطقه نیستند وقتی ما با تعرض به سفارتخانه‌های عربستان و انگلیس سه میلیون پوند از پول ملت و دولت بی‌ارز و بی‌دلار خسارت می‌پردازیم ولی عاملین محکوم و مجازات نمی‌شوند. دعوای برخی نمایندگان مجلس هم بر سر شاسی‌بلند و دناپلاس است. روحانی باید این سخنان را محکوم کند هرچند شعاری باشد. دنیا روی این حرف‌ها حساب باز می‌کند. ترامپ و دولت آمریکا مقصر، ولی دولت هم با چینش‌های نادرست اقتصادی، کارآمدی لازم را در کنترل وضعیت اقتصادی در حد مطلوب نداشت . وقتی مردم گرفتار بیماری اقتصادی می‌شوند، گرفتار بیماری روحی هم می‌شوند. اقتصاد که بیمار شد، رقابت و حسادت به‌وجود می‌آید و جامعه حریص و دروغگو می‌شود. منشا تمام بیماری‌ها، بیماری اقتصاد است. با ایجاد رقابت ناسالم در بازار بورس، عده‌ای سرمایه‌های مردم را جذب کردند و رشد منفی و چراغ‌های قرمزو واویلاها نصیب سرمایه‌گذاران شد. مساله خودرو 40 سال هست حل نشده. آیا خودرو متعلق به مافیاست که قیمت‌ها چنین بالا است؟ مجلس هم هیچ همگامی با دولت ندارد و بعد از 40 سال نتوانستیم بین نهادهای انتخابی تفاهم ایجاد کنیم. دولت از جهات متعدد تحت فشار است ولی باید با مردم شفاف صحبت کند. سیاست خارجی چگونه است و وزارت خارجه کجاست؟ از آن طرف تصمیم‌گیری شورای شهر مبنی بر نامگذاری یک خیابان به نام یک هنرمند- که برگزاری هر جلسه‌اش میلیون‌ها تومان هزینه دارد- با سر دادن شعار برخی عوض می‌شود. به نظر می‌رسد بهتر است در کنار آمریکا به عنوان مقصر، مقصران و مسببان داخلی شرایط موجود نیز معرفی شوند.
