رضا احمدی
صبح زود در یک روز گرم تابستان 1380، مأمورین امنیتی به خانه ما ریختند، پس از بازرسی طولانی مرا در مقابل چشمان مضطرب کودکانم به اتهام کلیشه‌ای، فعالیت علیه نظام بازداشت و به زندان اوین منتقل کردند. قریب هفت ماه انفرادی و بازجویی به طول انجامید. در یکی از روزها بازجو از ورود اینترنت به جامعه ایران بسیار خشمگین بود و می‌گفت: با وجود اینترنت امثال تو با دسترسی به آن به انقلاب و نظام ضربه می‌زنید. درخانه نشسته‌اید فعالیت ضد امنیتی کرده و هرچه دلتان می‌خواهد می‌نویسید و منتشر می‌کنید. من به او گفتم چرا عصبانی هستید، نظام در ساخت موشک پیشرفته است و با شلیک یک موشک می‌توانید، بساط اینترنت را جمع‌آوری کنید. اگر ماهوراه‌ای که بر روی اقیانوس هند است را با موشک بزنید بساط اینترنت و ماهوراه در ایران جمع می‌شود. بازجو از شنیدن این جمله به شدت عصبانی شد و شروع به اهانت کرد و گفت آدمتان می‌کنم.
در دهه هفتاد آرام آرام اینترنت در بین مردم جا باز کرد. ذهنیت امنیتی‌ها نسبت به این پدیده نوظهور منفی بود و چون نگاه رعیت مآبانه عصر قاجار به شهروندان هنور در برخورها دیده می‌شد، هیچگونه تغییر و تحولاتی را نمی‌پذیرفتند. ایران اولی‌ن كشور خاورمی‌انه بود كه به اینترنت وصل شد؛ ولی متأسفانه امروز در می‌زان تامی‌ن پهنای باند اینترنت در منطقه خاورمی‌انه در رده‌های آخر و از نظرسرعت از بسیاری کشورها پایین‌تر و در جهان در رتبه بسیار پایینی قرار دارد. این درحالی است که به لحاظ رشد كاربران اینترنتی طی ده سال گذشته رتبه دوم منطقه را به خود اختصاص داده است.
از مصائب رنج آور همیشگی جامعه ایران تروشرویی نسبت به پدیدهای نوظهور است. عده‌ای که توان هضم آن را ندارند، ابتدا با آن سر ستیز داشته، گرچه در نهایت از سر ناچار تسلیم خواهند شد، ولی در این ستیزها هزینه‌های جبران نا پذیری به جامعه تحمیل می‌شود. این رویه بیش از دو قرن در این مرز و بوم تکرار می‌گردد و قرار نیست کسی از گذشته پند گیرد. مخالفت با تلگراف، واکسن، راه آهن و قطار، برق، آب لوله کشی، حمام و دوش، کله قند، دبستان، لباسشیویی، یوینفرم نظامی، شناسنامه، بلندگو، رادیو، تلویزیون، ساعت‌مچی، ویدئو، تلفن سیار، ماهواره، تلفن‌های تصویری، تلگرام و حالا نوبت به اینترنت نیم‌بند بی‌رمقی است که چون ماشن‌های هندلی در حرکت است. این واکنش‌ها در طول تاریخ به دلیل درک ناصحیح از عصر خود در مواجهه با پدیده‌های جدید است و تنها به زعم خود ،به عوارض سیاسی ، اجتماعی و ممنوعیت استفاده از آن پدیده وارد می شویم.
در روزهای اخیر نمایندگان مجلس انقلابی با قیافه حق به جانب، با بررسی قانون «صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی» به محدودسازی قانونی اینترنت و فضای مجازی، برخلاف خواست شهروندان پرداخته و آن را فتح الفتوح می‌دانند. آنها با مدد نظارت استصوابی و شعار کم کردن آلام اقتصادی بر صندلی‌های مجلس تکیه زدند؛ این درحالیست‌که مردم ایران در زیر فشارهای کمرشکن تحریم نامبارک و کرونا، سخت ترین دوران حیات خود را پشت سر می‌گذارند. نمایندگان مجلس در چنین شرایط سختی می‌خواهند آخرین دلخوشی مردم را از آنها بربایند. غافل از اینکه نتیجه چنین طرح‌هایی عکس خواهد بود. اکنون اینترنت ماهواره‌ای از غرب کشور وارد ایران شده است. بقول پرفسورجلالی دنیا در حال گذر از اینترنت است و وارد تکنولوژی جدیدتر IOT شده‌است و ما هنوز اندر خم دعوای اینترنت و فضای مجازی گیر افتاده‌ایم.
آنان هنوز نمی‌دانند ما در قرن 21 هستیم و در دوره قاجار زندگی می‌کنند. آنان شاید مدعی‌اند می توانند، ایران را کره شمالی کنند و هنوز گرفتار تئوری‌های مارکسیتی قرن 20 هستند. در حالی‌که کشورهای حاشیه خلیج فارس از ورود اینترنت‌های جدید جشن می‌گیرند؛ نه عزا!!!. حاکم امارت برای برنامه توسعه و گسترش فعالیت‌های اقتصادی کشور و مردمش، اعلام داشته است، به ۱۰۰ هزار برنامه نویس ویزای طلایی می‌دهد تا بهترین و مدرن‌ترین برنامه‌ها را برای امارت بنویسند تا اقتصاد دیجیتال کشورش بیش از پیش توانمند شود. تا ملتش آینده درخشانی در پیش رو داشته باشند. این رویکرد را با برنامه های مجلس انقلابی مقایسه کنید!!!!
در روزهای اخیر، واکنش منفی افکار عمومی و نخبگان به طرح موسوم به «صیانت از حقوق کاربران، در فضای مجازی» در مجلس انقلابی، صدا و سیما را هم به تکاپو انداخته تا ملتی را از بدفهمی به درآورد که این تصمیم انقلابی، مصلحت اندیشی برای جوانان و ملت است که چیزهای که به مصلحت آنها نیست در دسترسی آنها نباشد و ملت هم باید شکرگزار این انقلابیون سال 1400باشند. آنها غافلند که تئوری زوری جواب نمی‌دهد و سخنانی از این دست که «مخالفان این طرح از منافقین هستند» دیگر رهگشا نخواهد بود.
صبح زود در یک روز گرم تابستان 1380، مأمورین امنیتی به خانه ما ریختند، پس از بازرسی طولانی مرا در مقابل چشمان مضطرب کودکانم به اتهام کلیشه‌ای، فعالیت علیه نظام بازداشت و به زندان اوین منتقل کردند. قریب هفت ماه انفرادی و بازجویی به طول انجامید. در یکی از روزها بازجو از ورود اینترنت به جامعه ایران بسیار خشمگین بود و می‌گفت: با وجود اینترنت امثال تو با دسترسی به آن به انقلاب و نظام ضربه می‌زنید. درخانه نشسته‌اید فعالیت ضد امنیتی کرده و هرچه دلتان می‌خواهد می‌نویسید و منتشر می‌کنید. من به او گفتم چرا عصبانی هستید، نظام در ساخت موشک پیشرفته است و با شلیک یک موشک می‌توانید، بساط اینترنت را جمع‌آوری کنید. اگر ماهوراه‌ای که بر روی اقیانوس هند است را با موشک بزنید بساط اینترنت و ماهوراه در ایران جمع می‌شود. بازجو از شنیدن این جمله به شدت عصبانی شد و شروع به اهانت کرد و گفت آدمتان می‌کنم.
در دهه هفتاد آرام آرام اینترنت در بین مردم جا باز کرد. ذهنیت امنیتی‌ها نسبت به این پدیده نوظهور منفی بود و چون نگاه رعیت مآبانه عصر قاجار به شهروندان هنور در برخورها دیده می‌شد، هیچگونه تغییر و تحولاتی را نمی‌پذیرفتند. ایران اولی‌ن كشور خاورمی‌انه بود كه به اینترنت وصل شد؛ ولی متأسفانه امروز در می‌زان تامی‌ن پهنای باند اینترنت در منطقه خاورمی‌انه در رده‌های آخر و از نظرسرعت از بسیاری کشورها پایین‌تر و در جهان در رتبه بسیار پایینی قرار دارد. این درحالی است که به لحاظ رشد كاربران اینترنتی طی ده سال گذشته رتبه دوم منطقه را به خود اختصاص داده است.
از مصائب رنج آور همیشگی جامعه ایران تروشرویی نسبت به پدیدهای نوظهور است. عده‌ای که توان هضم آن را ندارند، ابتدا با آن سر ستیز داشته، گرچه در نهایت از سر ناچار تسلیم خواهند شد، ولی در این ستیزها هزینه‌های جبران نا پذیری به جامعه تحمیل می‌شود. این رویه بیش از دو قرن در این مرز و بوم تکرار می‌گردد و قرار نیست کسی از گذشته پند گیرد. مخالفت با تلگراف، واکسن، راه آهن و قطار، برق، آب لوله کشی، حمام و دوش، کله قند، دبستان، لباسشیویی، یوینفرم نظامی، شناسنامه، بلندگو، رادیو، تلویزیون، ساعت‌مچی، ویدئو، تلفن سیار، ماهواره، تلفن‌های تصویری، تلگرام و حالا نوبت به اینترنت نیم‌بند بی‌رمقی است که چون ماشن‌های هندلی در حرکت است. این واکنش‌ها در طول تاریخ به دلیل درک ناصحیح از عصر خود در مواجهه با پدیده‌های جدید است و تنها به زعم خود ،به عوارض سیاسی ، اجتماعی و ممنوعیت استفاده از آن پدیده وارد می شویم.
در روزهای اخیر نمایندگان مجلس انقلابی با قیافه حق به جانب، با بررسی قانون «صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی» به محدودسازی قانونی اینترنت و فضای مجازی، برخلاف خواست شهروندان پرداخته و آن را فتح الفتوح می‌دانند. آنها با مدد نظارت استصوابی و شعار کم کردن آلام اقتصادی بر صندلی‌های مجلس تکیه زدند؛ این درحالیست‌که مردم ایران در زیر فشارهای کمرشکن تحریم نامبارک و کرونا، سخت ترین دوران حیات خود را پشت سر می‌گذارند. نمایندگان مجلس در چنین شرایط سختی می‌خواهند آخرین دلخوشی مردم را از آنها بربایند. غافل از اینکه نتیجه چنین طرح‌هایی عکس خواهد بود. اکنون اینترنت ماهواره‌ای از غرب کشور وارد ایران شده است. بقول پرفسورجلالی دنیا در حال گذر از اینترنت است و وارد تکنولوژی جدیدتر IOT شده‌است و ما هنوز اندر خم دعوای اینترنت و فضای مجازی گیر افتاده‌ایم.
آنان هنوز نمی‌دانند ما در قرن 21 هستیم و در دوره قاجار زندگی می‌کنند. آنان شاید مدعی‌اند می توانند، ایران را کره شمالی کنند و هنوز گرفتار تئوری‌های مارکسیتی قرن 20 هستند. در حالی‌که کشورهای حاشیه خلیج فارس از ورود اینترنت‌های جدید جشن می‌گیرند؛ نه عزا!!!. حاکم امارت برای برنامه توسعه و گسترش فعالیت‌های اقتصادی کشور و مردمش، اعلام داشته است، به ۱۰۰ هزار برنامه نویس ویزای طلایی می‌دهد تا بهترین و مدرن‌ترین برنامه‌ها را برای امارت بنویسند تا اقتصاد دیجیتال کشورش بیش از پیش توانمند شود. تا ملتش آینده درخشانی در پیش رو داشته باشند. این رویکرد را با برنامه های مجلس انقلابی مقایسه کنید!!!!
در روزهای اخیر، واکنش منفی افکار عمومی و نخبگان به طرح موسوم به «صیانت از حقوق کاربران، در فضای مجازی» در مجلس انقلابی، صدا و سیما را هم به تکاپو انداخته تا ملتی را از بدفهمی به درآورد که این تصمیم انقلابی، مصلحت اندیشی برای جوانان و ملت است که چیزهای که به مصلحت آنها نیست در دسترسی آنها نباشد و ملت هم باید شکرگزار این انقلابیون سال 1400باشند. آنها غافلند که تئوری زوری جواب نمی‌دهد و سخنانی از این دست که «مخالفان این طرح از منافقین هستند» دیگر رهگشا نخواهد بود.
