اگر کسانی که با هم ارتباط فامیلی یا دوستی دارند، در مسائل سیاسی، اجتماعی، فرهنگی یا دینی با هم اختلاف نظر داشته باشند آیا باید قطع ارتباط کنند؟ وظیفه شرعی اینان نسبت به هم چیست و چگونه می توانند یک دیگر را نصیحت و امر به معروف و نهی از منکر کنند؟ اگر نصیحت یا امر به معروف موجب دلخوری و قطع ارتباط می شود چه باید کرد؟ آیا باید در مقابل کسی که به نظر ما موضع سیاسی یا دینیِ غلطی دارد عصبانی شد و بر سرش فریاد زد یا این که باید به او پیشنهاد داد که در محیطی آرام به بحث بنشیند؟
حجة الاسلام و المسلمین ایازی
اختلاف نظر نباید موجب قطع ارتباط شود وظیفه آنان نسبت به یکدیگر مدارا و تحمل یکدیگر و دوستی و محبت است و اگر موضوع از قبیل نصیحت و امر به معروف و نهی از منکر است، در صورتی که موثر است باید انجام داد و بنابراین نصیحت باید منجر به دلخوری و قطع ارتباط نشود و در صورتی که چنین شده در فرصت اعیاد و مناسبت های خانوادگی باید به جیران آن پرداخت و نباید با کسانی که موضع سیاسی یا دینی غلطی دارند صدا را بلند کرد و فریاد زد که این روش ها بر خلاف نظر قرآن است که می گوید «ادع الی سبیل ربک بالحکمة و الموعظة الحسنة» (نحل 125) در این آیه شریفه قرآن می گوید در دعوت به خدا باید از روش موعظه، حکمت و استدلال و با کسانی که اهل مجادله هستند از روش نیکوتر آن استفاده کرد.
پاسخها لزوماً نظر مجمع نیست.
اگر کسی یقین پیدا کرد که فرد یا افرادی که ادعای اعتراض و انتقاد به حاکمیت اسلامی دارند دروغ می گویند یا فریب خورده اند و اعتراض و انتقادشان زمینه ساز بغی و براندازی حاکمیت اسلامی است و جز با ضرب، جرح و قتلِ آنان نمی توان جلو آنان را گرفت آیا شرعا مجاز است مرتکب ضرب، جرح یا قتل آنان شود؟ آیا با استناد به وجوب قتل باغی یا دفاع از حاکمیت اسلامی می توان آنان را کشت؟ آیا با اعتقاد به این که "حرکت اعتراضی اینان باعث هرج و مرج می شود و امنیت فردی و اجتماعی از بین می رود" می توان با استناد به جواز دفاع از نفس به مقابله با آنان پرداخت و آنان را زد یا کشت؟ آیا حاکمیت اسلامی شرعا مجاز است به طور عام به همه کسانی که این گونه یقین پیدا می کنند اذن ضرب، جرح یا قتل بدهد؟ اگر کسی یقین پیدا کرد که فرد یا افرادی محارب اند آیا می تواند آنان را بکشد یا این که ابتدا باید جلو محاربه آنان را بگیرد؟ اگر کسی یقین پیدا کرد که فردی یا افرادی به آن چه او مقدسات دینی می داند بی احترامی یا توهین کرده اند آیا شرعا مجاز است آنان را بزند یا بکشد؟
آیة الله موسوی تبریزی
هیچکس در یک نظام اسلامی حق ندارد بدون مجوز قانونی در مورد دیگران حتی قاتل پدر یا فرزند خودش اقدامی انجام دهد و امر به معروف و نهی از منکر زبانی آن هم با رعایت همه شرایط و رعایت همه مراتب آن جایز است و گرنه اگر شرایط رعایت نشود حتی نهی از منکر و امر به معروف لفظی نیز جایز نیست.
حاکمیت و دادگاه ها خق ندارند اجازه عمومی و بدون تعیین مصداق خاص حتی برای دستگیری افراد حکم دهند. البته آنان که جرم مشهود انجام می دهند طبق قانون، نیروی انتطامی می تواند برخورد کند و دستگیر و تحویل قوه قضائیه بدهد و حکم ضرب و جرح و قتل افراد بدون اثبات جرم آنان ممنوع و خلاف شرع است و نمی تواند قاضی همچون حکم عامی دهد. البته کسانی که با اسلحه به مردم و منافع مردم حمله ور شوند و باعث رعب و وحشت در جامعه و از بین رفتن امنیت جامعه باشند در صورتی که علنا با مردم درگیر بشوند وظیفه نیروی انتظامی است که با آنان برخورد کند و حتی در صورت مسلح بودن و تیر اندازیِ آنان، می تواند مقابله به مثل کند؛ چون محارب محسوب می شوند و به هر نحوی باید برای اجرای عدالت و امنیت نظام اسلام بکوشیم. البته پس از دستگیری باید در دادگاه های قانونی و عادلانه محاکمه و مجازات شوند.
پاسخها لزوماً نظر مجمع نیست.
