ابوالحسن اله بداشتی
روز جمعه سوم ماه رجب سالروز شهادت امام علی النقی الهادی علیه السلام می باشد که بنا بر نقل مورخین حضرت در سال 254ه.ق از دار فانی به ملاقات پروردگار شتافت و وقوع رحلت در این سال اجماعی است و مخالفی ندارد لکن در روز آن اختلاف شده که بعضی مانند مرحوم کلینی در چهار روز مانده از ماه جمادی الثانی و بعضی پنج روز مانده را ثبت نموده اند لکن اکثر آنرا در ماه رجب و سوم ماه رجب سال 254 در سرمن رای دانسته و بر خلاف معمول به خاطر شرائط سیاسی حاکم و اعتراض دولت داران و شیعیان حضرت به حکومت وقت به اتهام شهادت رساندن حضرت به واسطه خلیفه وقت المعتز، حضرت بر خلاف معمول در منزلش دفن گردیدند که سن شریف حضرت در هنگام شهادت 42 سال بوده است. در زمان امامت و زعامت شیعه که از سن هشت سالگی شروع شده بود با 6 تن از خلافای بنی عباس یعنی المعتصم و الواثق و المتوکل و المنتصر و المستعین و المعتز هم دوره بوده است. خلفای جوری که خود را خلیفه پیامبر دانسته اما وارث و جانشین حقیقی و الهی پیامبر را آزار و اذیت نموده و در نهایت او را به شهادت رسانده اند .
منصب امامت امام هادی علیه السلام منصبی الهی بوده است که پیامبر اسلام به امر خداوند این منصب امامت را رسما در روز غدیر خم با نصب امیر المومنین علی علیه السلام ابلاغ نموده بو د:«یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و ان ام تفعل فما بلغت رسالته»
ای پیامبر به امت اسلامی آنچه را که از جانب پروردگارت بر تو نازل شده است را ابلاغ نما و اگر این کار را انجام ندهی رسالت پروردگارت را به سر انجام نرسانده ای .
و با این آیه تهدید آمیز پیامبر در حالیکه دست علی علیه السلام را بلند نموده و به همه حضار ازجمله ابابکر و عمر و مهاجرین و انصار نشان داد فرمود:«من کنت مولاه فهذا علی مولاه» هر کس من مولی و سرپرست او هستم علی مولی و سرپرست اوست و این شجره طیبه امامت و ولایت ائمه معصومین آغاز گردید و دهمین امام معصوم حضرت هادی علیه السلام با نصب و وصیت پدر بزرگوارش امام محمد تقی علیه السلام امام نهم امت اسلامی و اخبار پیشین و خبر رسول الله این شجره طیبه استوار و اکنون در دوران غیبت امام داوازدهم حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه قرار داریم که در دوران ظلم و فساد و تباهی قیام خواهد کرد و جامعه جهانی را هدایت الهی نموده و عدالت را بر جهان حاکم خواهد نمود این وعده قطعی الهی است اگر چه کافران و فاسقان و ظالمان آنرا به تمسخر بگیرند همانطوریکه در عصر همه پیامبران این دوستان شیاطین به مبارزه با پیامبران الهی برخاسته اند. البته اگر کسی به تاریخ اسلام در عصر اما هادی بنگرد و اطلاع از بزرگان و علماء آن عصر داشته باشد و وضعیت حکومت بنی عباسی و مخالفت آنها را با عقیده شیعیان بداند و اینکه امام هادی خود را خلیفه واقعی پیامبر می داند و خلفاء وقت را ناحق می شمارد با عداوت پنهانی آنها و احترام ظاهری به یک کودک هشت ساله اگر اهل انصاف باشد باید همان کرامات و معجزاتی را که برای حضرت عیسی بن مریم قائل است برای آن حضرت نیز قائل باشد از علم به غیب آن حضرت و کرامت و شخصیت آن حضرت. او بنده خالص خدا بود و از هیچ رنج و دردی برای پیمودن راه خدا ترسی به خود راه نمی داد و چراغ هدایت الهی چنان در قلبش نور افشانی می کرد که با بصرت و یقین راه هدایت را رهبری می فرمود در عقیده شیعه اثنی عشری این مقام مخصوص آن بزرگواران است و هر کس چنین مقام و ولایتی را برای خود قائل باشد یقینا از گمراهان است و فرقی نمی کند که از اقطاب صوقیه و عرفاء باشد و یا اینکه خود را از علماء و فقهاء شیعه بداند.
«اَفمن یَهدی الی الحَق اَحقُّ اَن یُتَّبَع اَمَن لا یَهِدّی الّا اَن یُهدی»آیا کسی که بسوی حقیقت و خدای جهان و سیر کمال و سعادت انسان که همان ولایت الهی و ملاقات پروردگار می باشد هدایت می کند سزاوارتر است که پیروی گردد یا این که شخصی که خود هدایت درونی و الهی ندارد و هدایت نمی گردد مگر این که به وسیله امامان الهی هدایت گردد.
از سخنان گهر بار آن حضرت است که می فرماید:«لوسلک الناس وادیا وسیعا لسلکت وادی اجل عبد الله وحده خالصا» اگر تمام مردم در مسیر گسترده ای حرکت نمایند که هدایت الهی و اخلاص در عبودیت در آن نمی باشد اما در مقابل این ها مردی تنها خدا را خالصانه عبادت نماید و بر مسیر هدایت و حق باشد من آن فرد تنها را انتخاب می کنم .
این منطق فقط منطق اولیاء خداست و باید دلقک های زمانه آن حضرت را به باد تمسخر بگیرند چونکه بر اثر گناه و شهوت رانی چراغ فطرت و نور معرفت در قلبشان خاموش گردیده است و بر اثر اتباع از شیاطین انس و جن و عملکرد علماء سوء دشمن حق و حقیقت گردیده است که البته هیچ یک از این عوامل جرم و گناه آنان را تخفیف نمی دهد و اینان مستحق عذاب الهی در دنیا و آخرت می باشند
