روحانی کلنگ بازسازی را بزند

آیت‌الله سید حسین موسوی تبریزی چهره رسانه ای در بین طلاب قم و دبیر مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه و رییس سابق خانهٔ احزاب است موسوی تبریزی دادستان کل انقلاب در دوران رهبری امام خمینی و در حساس ترین برهه های انقلاب نیز بوده است .

موسوی تبریزی داماد حسین نوری همدانی مرجع تقلید ساکن قم نیز هست موسوی تبریزی در دفترش میزبان «نوآوران » بود موسوی تبریزی منتقد نبودن آزادی اطلاعات برای شهروندان است، و در مورد فیش های حقوقی معتقد است این مساله در مجلس سوم هم مطرح شده ولی قوانین موحود اجرا نگردیده است.او احمدی نژاد را غیر مقایسه با همه دولت های پس از انقلاب می داند.

جریان فیش های حقوقی حساسیت عموم را برانگیخته است. و خواهان پیگیری و برخورد با این موضوع هستند. به نظر شما چرا موضوع فیش های حقوقی از طرف مخالفین روحانی طرح شد و چه نیتی در پشت این عمل وجود دارد؟

سوال از علت بالا بودن فیش های حقوقی مدیران خاص توسط همه طرح می شود، متاسفانه در کشور ما همه چیز خیلی زود سیاسی می شود، و افراد خاصی از موضوعات خاصی به نفع خود یا به ضرر دیگران استفاده می کنند. این چراها همیشه مطرح است. به نظر من بهتر ان است که سوال را اینگونه مطرح کنیم: چرا نباید مطرح شود؟، چرا نباید مردم ندانند این پول ها و این مبالغ فیش های بالا برای چه کسی است و طبق چه قانونی واگذار شده است. در نظامی که با شعار عدالت شکل گرفت با شعار شایسته سالاری منعقد شد، و با گذشت چندین سال از انقلاب جمهوری اسلامی، وجود چنین پرداخت های ناروا است. در جاهایی باید فاصله بین دستمزدها و پرداخت ها حداقل 5برابر، 8برابر یا 10 برابر باشد، اما بیش از این یعنی 100 برابر، نه شایسته نظام عدالت محور است، نه مردم با این رویه سازگاری دارند. در اینجا سوال کردن از میزان و نوع پرداخت ها امری طبیعی و نشانه سلامت مردم است. یکی از نشانه های نهی از منکر و امر به معروف آزادانه سوال پرسیدن و آزاد کردن پرسش است. تا مردم بتوانند آزادانه از مدیران در لایه های مختلف نظام پرسش بکنند. این امر موجب یک نظارت عمومی بر نهادهای دولتی خواهد بود. خروجی این پرسش و پاسخ و نظارت همگانی، پیشگیری از فساد، پرداخت های آنچنانی است. اما وقتی موضوع را سیاسی ببینیم، و نسبت به برخی فسادها در خاموشی مطلق به سر می برند و یا اعلام می کنند که آبروی کسی نباید برود و برای نظام ضرر دارد و یا به نوعی خود را جلوه می دهند که دلسوز نظام و بیت المال هستند.

کسانی که با آگاهی به اینکه از راه درست و صحیح نمی توانند به تمنیات خود دست پیدا کنند، مجبورند دست به تخریب چهره دیگران بزنند و یا از وضعیت های مختلف سو استفاده کنند. برخی از همین افراد به وزارتخانه ها و مجلس هم ورود کرده اند و بعضا وزیر، وکیل، معاون و رئیس جمهور شده اند. همین افر اد بعدا که در مقامی هستند ادعای ساده زیستی دارند و کفش های پاره به مردم نشان می دهند و چون از خود چیزی ندارند به دیگران تعنه می زنند که فرزند تو انقد پول خورده است و پدر شما فلان مبلغ پول را جابه جا کرده است!

با توجه به اینکه مردم در کشورهای جهان سوم، دسترسی آزاد به اطلاعات ندارند، تبعا واقعیت هم در حاله ایی از ابهام باقی خواهد ماند و مردم نمی توانند به آنچه که بوده و آنچه که هست پی ببرند.

عملکرد روحانی و کابینه ایشان را چگونه ارزیابی می کنید؟

اصل اینکه پرونده دارندگان فیش های حقوقی با مبالغ بالا را پیگیر کرده اند را بدون تعارف، یکی از عملکردهای بزرگ این دولت دانست. اما اگر انصاف را هم رعایت کنیم باید نسبت سکوت سه ساله دولت متذکر شد و از روحانی علت این سکوت را بپرسیم.

اینکه گفته اند ریشه فیش های حقوقی مربوط به مقررات دولت قبل بوده است، پاک کردن صورت مساله است. حتی اگر مردم تایید کنند که ریشه تمام این پرداخت های غیر متعارف مربوط به دولت احمدی نژاد است، دولت روحانی باید در طول این سه سال متوجه پرداخت ها می شد. چگونه است که متوجه غیر متعارف حقوق های ماهیانه افراد نشده اند!

هیچ کس مخالف آن دسته از مدیرانی که دارای سطح تحصیلات بالا و گستردگی فعالیت های عملی و کاری هستند،  نیست و از نظر شرع و علم و عقل هم که نگاه کنیم جایز این است که هر کس با توجه به شایستگی ها و بایستگی های مربوطه حقوق و دستمزد دریافت کند. به نظر بنده این سه سال قابل بخشش نیست چون دستگاه دولت نمی تواند با اظهار بی اطلاعی و بی خبری از فیش ها، خود را توجیه کند.

تا جایی که به یاد دارم در دوره سوم مجلس که خودم هم حضور داشتم برای اولین بار در مورد نحوه پرداخت دستمزدها و حقوق ها براساس سطح تحصیلات و ... قوانینی تصویب شد. به نظر من قانون خوبی داریم و باید به آن توجه شود و به کار ببندیم. باید از ظرفیت های قوانین وضع شده استفاده ببریم. حالا اگر کسی بعداز این دوره قوانین جدیدی وضع کرده باشد باید اصلاح شود و آقای روحانی در اصلاح این قوانین جدی باشد و اصلاح کند مصوباتی که پرداخت های غیر قانونی را قانونی کرده اند.

من معتقدم تلنگری بود که خداوند عالم مار ا از خواب بیدار کند و اگر این فساد یا این فیش ها را برملا نمی کرد معلوم نبود با چه رسوایی این فیش ها برملا می شد. باید از این تلنگر استفاد کنیم.

شما در جلسات هفتگی مجمع منتقد قانون در جامعه بوده اید و چگونه است که الان در صحبت از قوانین می فرائید قوانین ما خوب هستند و دارای ظرفیت و باید از آنها  استفاده کنیم؟

ببینید منظور من این است که قانون در اجرا ممکن است با مشکل ایجاد شود. من دوره سوم مجلس را میگویم

بگذارید جمله خودتان را دقیق بخوانم: مجلس قانون های خوبی را تصویب نمی کند و اگر هم تصویب می کند به دلیل اینکه مدیران شایسته نداریم خوب اجرا نمی شوند؟

خوب چون قانون در کلیات موضوع بحث می کند، وظیفه مجلس این است که در تصویب قوانین طوری عمل کند که راه سوء استفاده را ببندد.

منظور شما این است که قانون مشکل دارد

بعضی جاها از مجلس است، زمانی که قانونی را تصویب می کند شاید در لحظه احساس خوبی داشته باشند اما در طول زمان نقاط ضعف و قوت قانون بروز و ظهور می کند.

مجلس باید تحقیق کند در دوره های قبل و حتی در همین دوره، تا به علت یا علل اجرایی نشدن قوانین تصویب شده پی ببرد.

شما در چند جای دیگر منتقد قوه قضائیه هم بوده اید و گفته اید که قوه قضائیه خوب کار نمی کند، و مجرمین را خوب مجازات نمی کند و ضعف دارد. آقای پور محمدی در بازرسی کل کشور در جواب به منتقدان گفت: ما چند سال پیش گفته بودیم که تخلفی صورت گرفته است، دوسال پیش گفته بودیم، چهار سال پیش گفته بودیم. آخه این که نشد جواب برادر من.!!

بازرسی کل کشور یعنی قوه قضائیه، و هر تخلفی که ببیند باید به قوه قضائیه گزارش دهد برای اقدام،یا بازرسی کل کشور گزارش نداده که باز ضعف قوه قضائیه محسوب می شود یا فرستاده است . اقدامی صورت نگرفته است که باز ضعف قوه قضائیه است. بازرسی کل کشور یک قانون وسیعی دارد و این اختیار را دارد که تمام پرونده ها(البته اصلشان را نه کپی) را بدون هماهنگی یا اجازه، مورد بررسی قرار دهد. مگر اینکه پرونده ایی مربوط به وزارت اطلاعات باشد، که در آن صورت می تواند در داخل خود وزارتخانه مطالعه و بزرسی کند ولی حق خروج آن را ندارد. و تمام این کارها را از طریق قانونی می تواند انجام دهد، بحث من ظرفیت ها و توانایی های قانونی این نهاد است، نه اینکه مثل بعضی ها شنود بگذارد.  یا همینطور پاسخ های دیوان محاسبات کل کشور به منتقدان یه آدرس غلط، یه توجیه دوباره و از زیر مسئولیت در رفتن بود.

دیوان عدالت اداری نیز به عنوان عضوی از مجموعه قوه قضائیه هم باید تخلفات اداری را پیگیری کند، متاسفانه شاهدیم که بعضا همین دیوان عدالت اداری اعلام می کند مثلا چندهزار پرونده داریم، خوب چرا باید اینهمه پرونده مانده باشد؟؟ چرا انقدر ضعیف عملکرده است که چنین تعدادی پرونده باقی مانده باشد؟ چون درست عمل نمی کنند، حالا  در مورد اینکه که سهوا اینکار رو انجام میدهند یا عمدا، هیچ اطلاعی ندارم اما این رویه درستی نیست.

دولت روحانی باید چکاری را انجام بدهد؟

روحانی باید نگران این نباشد که ممکن است بر لیست افرادی که قرار است به عنوان دریافت کنندگان فیش های حقوقی بالا، به مردم اعلام می شوند، اضافه شود. با شجاعت همه متخلفین را به مردم شناسایی کند.

برخی بر این باورند که اعلام و افشای فیش حقوقی متخلفین در سطح عمومی باعث «تزریق نا امیدی به جامعه» می شود، یا همچنین گفته اند که نباید با طرح این فیش های حقوقی موجبات سوء استفاده فتنه گران را فراهم کرد، آیا شما موافق چنین برداشت هایی هستید؟

یکی از مشکلاتی که از اول انقلاب با آن درگیر بودیم همین بود. و آقایان بر این باور بودندکه اگر هر کسی کار بدی می کرد، میگفتند، اعلام نکنید یا صدایش را در نیاورید چون آبروی نظام می رود. بابا این حرفا ها کدومه ؟ به نظر من متخلف اگر نخست وزیر هم باشد، اگر تخلفی یا اشتباهی یا به بیت المال تعدی کرده باشد، اینجا خود شخص مطرح استو هیچ ربطی به نظام ندارد. اولین دشمن نظام کسی است که در لباس مقدس مسئولیت سنگین در نظام جمهوری اسلامی خیانت کرده است. نظام جمهوری اسلامی نظام عدالت است، و اتفاقا اگر این شخص و فسادهایش را اعلام نکنند یا افشا نکنند، آبروی نظام خواهد رفت.  حالا  وزیر کشور یا وزیر اطلاعات. رهبر هم اگر باشد با وصف جامعه الشرایط بودنش حتی تخلفی مرتکب شود به قول حضرت امام (ره) خودبخود عزل و شرعاً عزل می شود.

مصالح اجتماع مقدم بر مصالح فرد است. همان امر به معروف و نهی از منکر، نظارت عمومی و همگانی است و رکن چهارم مشروطیت بود که در قانون هم آمده است. ترسی نباید باشد و حتی اگر بتوانیم باید خود را فدا کنیم. حتی اگر ضرورت داشته باشد باید خود را فدا کنیم. مطمئنا اگر روحانی با فداکاری پیگیر فیش های حقوقی و افشای دریافت کنندگان آنها باشد، در تاریخ هم می ماند ونام خود را جاودانه خواهد کرد. در سیستم اداری یک بنیان خوب را بنا خواهد کرد و بدون توجه به مقابله طیف های مخالف ضعف نهادهای نظارتی رو مطرح کرد. و یک بنیان خوب در نظام جمهوری اسلامی بنا کرد.

به نظر من روحانی باید کلنگ بازسازی سیاست داخلی را بزند، اگر دولت های آینده همین یه بدعت روحانی را داشته باشد بشیار خوب است. و همین یک کار در پرونده روحانی باقی بماند کافی است. مردم می فهمند و از این کار وی به نیکی یاد می کنند. مردم از این همه فاصله های طبقاتی به ستوه آمده اند.

با توجه به اشارات شما در سخنرانی های هفتگی مجمع، از عدم وجود عدالت در جامعه و از وجود فاصله طبقاتی در جامعه سخن گفتید. و اظهار کردید که بی عدالتی در جامعه پنهان کردنی نیست، چون مردم خودشان می بینند و امور را لمس می کنند. بی عدالتی در چه زمینه هایی وجود دارد؟

در همه چیز، شما بپرس در کجا وجود ندارد؟ ما هرچقدر هم بتوانیم پنهان کنیم مردم خودشان می بینند. کافیست یکی از مسئولین ساعت 2 نصف شب به خیابانهای تهران که پایتخت نظام مقدس جمهوری اسلامی هستش، بروند و ببینند تن فروشی برخی دختران و پسران در جامعه وجود دارد. اعتیاد بیداد می کند، دزدی بیداد می کند و ... این موراد در داخل این کشور بد است و باید برنامه ریزی شود. اگر فساد در این جامعه نباشد مطمئنا شاهد چنین معضلاتی نخواهیم بود. اگر فساد باشد به هیچ وجه اموری که برنامه ریزی شده است به نحو احسن پیش نخواهند رفت و یا کسی آن را اجرا نخواهد کرد. فساد و عدالت و عمل و نظر با هم گره خورده اند. چرا مسئولین از گفتن این همه قانون شکنی و مشکلات موجود در جامعه ترس دارند و به مردم اعلام نمی کنند؟چرا  در مورد فساد، تورم، تخلف، بیکاری و... گزارشات مخفی را فقط به رهبری ارائه می دهند؟. از مردم هم استمداد کنید مشکلات خود را با مردم که ولی نعمت و صاحبان این مملکتند در میان بگذارید. در این کشور قاچاق چگونه صورت می گیرد؟ از کجا به ممکلت ورود می کند؟ نمی توان الکی جلوی رسانه ها اعلام کرد و مدعی شد که ما مرزها را بسته ایم و هیچ مشکلی وجود ندارد.

شما منتقد عمکرد صدا و سیما در همکاری با دولت هستید، و در سخنرانی های قبل خود اظهار کردید: صدا و سیما عملکرد خوبی نداشته است و نقش شبکه های اجتماعی را در افشا سازی و اطلاع رسانی مشکلات و معضلات جامعه، بهتر و بیشتر از صدا وسیما دانستید. چرا صدا وسیما عملکرد خوبی نسبت به همراهی و همکاری با دولت ندارد؟

صدا و سیمای ملی از پول و مالیات این مردم اداره می شود لذا باید یک دست باشد و به هیچ وجه میلی رفتار نکند. اما متاسفانه عملکرد صدا و سیما به صورت گزینشی و جناحی است. بین نخست وزیر و وکیل فرق می گذارد. بین رئیس جمهور و رئیس فلان روزنامه فرق می گذارد. آیا این یعنی صدای ملی؟؟ وجهه ملی صدا و سیما باید حفظ شود. اگر جناحی برخورد کنند دو خیانت را مرتکب می شود: یکی اینکه اطلاع رسانی درست انجام نمی گیرد. دوم از بین بردن حیثیت و وجهه صدا وسیما در جامعه است. و به دنبال این موضوع عدم اعتماد مردم وجود دارد و اگر صدا و سیما در هر زمینه ایی اطلاع رسانی کند و چون مردم بی اعتماد شده اند فکر میکنند صدا وسیما دروغ می گوید و به همین خاطر به شبکه های اجتماعی و ماهواره رجوع می کنند. این برای صدا وسیما خیلی بد است. در شبکه های اجتماعی دروغ هم گفته می شود. ولی وقتی صدا وسیما را به عنوان رسانه موثق قلمدذاد نمی کنند به جایی غیر از صدا و سیما رجوع می کنند. وضعیت نسبت به قبل کمی بهتر شده است اما باز تا مطلوب مردم فاصله زیاد دارد.

تا انتخابات ریاست جمهوری چند ماه مانده است، و همه به عملکرد و واکنش روحانی در این چند ماه باقی مانده از دولت ایشان چشم دوخته اند. حتی آقای باهنر به عنوان نماینده طیفی از اصولگرا بیان کردند که: لزوم حمایت ما اصولگرایان در انتخابات 96 عملکرد روحانی در این 6 ماهه باقی مانده است. به نظر شما دولت باید دراین فرصت باقی مانده چه کاری انجام دهد؟

دولت روحانی باید در محقق کردن شعارهایی که داده اند تلاش کند، خوب میدانیم عملی کردن بعضی از شعارها زمان زیادی می طلبد اما برخی شعارها نیازی به زمان زیاد ندارد. دیگه در این یکسال مردم انتظار دارند و دراین فاصله باقی مانده است. فساد اداری را باید با پیگیری و نظارت مستمر ریشه کن شود.به نظر من چیزی که در شعارهای روحانی مغفول مانده است همین پرونده نظام اداری کشور است. نظام اداری انقدر طول و عرض دارد که مردم از این بورکراسی اداری خسته شده اند. در زمان خاتمی بنیان تکریم مراجعه کننده به ادارات گذاشته شد که کار خوبی بود و در خدمات رسانی به مردم امری مفید و مردم پسند بود.

دولت احمدی نژاد در تعدیل بعضی از قوانینی که زمان خاتمی تصویب شد نقش زیادی داشت و بعضی از مصوبات را یا نمی پذیرفت یا در بایگانی ادارات و وزارتخانه ها آرشیو شدند.

اصلا در مورد احمدی نژاد همه چی فرق دارد و قابل مقایسه با دولت قبل از خودش و با دولت روحانی هم نیست. دولت احمدی نژاد  یک دولت بی برنامه و بی حساب کتاب بود. باورود به هر شهر چند صد طرح و مصوبه تصویب می کردند و جا میگذاشتند، که الان متروکه مانده اند. به نظر من اسمش را هم نباید بیاریم.

آخه شایعاتی مبنی بر بازگشت احمدی نژاد به عرصه سیاست وجود دارد و قرار است خودش را برای انتخابات 96 آماده کند

خودش و مردم می دانند که در مورد درآمد کشور، طلایی ترین سالها درزمان ریاست جمهوری احمدی نژاد بود. و بدترین سالها در رابطه با تضییع حقوق، وقت، ثروت مردم نیز زمان خود احمدی نژاد بود.

کسی منکر این نیست که از جناح رقیب یا روبرو کاندیدایی به عرصه نیاید، خیر. اما اگر قرار است با این شعارها و طرح هایی مثل مسکن مهر و پرداخت یارانه ها نمی توان سر مردم کلاه گذاشت. بر آورد کرده اند که در چند شهر هیچکس حاضر نیست در مسکن های مهر زندگی کند و این یعنی بی برنامه بودن و  تضییع ثروت و حق و حقوق مردم. هر کس حاضر شود به احمدی نژاد رای بدهد خیانت به مملکت و رهبری است.

به نظر شما روحانی در این چند ماه باقی مانده چه کارهایی را نباید انجام دهد؟

مردم از شعار خسته شده اند. آقای روحانی در پی عملی کردن شعارهاییکه داده است باشد. بیشتر از این شعار ندهند. مردم ظرفیت شنیدن شعارهای دیگه ای را ندارند.

شما در بین صحبت هایتان اشاره کردید که مسئولین باید قانون یا برنامه ای را که تصویب می کنند به امان خدا رها نکنند و بعداز تصویب، هم نظارت و هم پیگیریداشته باشند. تکلیف خانه احزاب به کجا کشیده شد؟ الآن فعالیتی ندارد هیچ، بلکه مکانی را که در آن گرد هم می آمدند را نیز از دست دادند. در حالی که صاحب نظران سیاست بر این باورند که، کثرت احزاب و گسترش فعالیت آنها نشانه دموکراتیک بودن یک نظام سیاسی است.

من که دیگه خانه احزاب نیستم، اما سالها خانه احزاب بودم. یکی از تخلفات احمدی نژاد بر باد دادن همین خانه احزاب بود. دولت آقای روحانی پیگیر خانه احزاب شد و آقای فضلی طی دعوتی از ما و دیگر جناح های حزبی قصد داشت جلسه ایی برگزار کند تا بتوان خانه احزاب را راه اندازی کنند. بنده چه در جلسات خصوصی چه در جلسات حقوقی شرکت کردم. و کار به جایی رسید که اساسنامه اصلاح شد. کاری کردیم که دوره ایی بشود، الان دیگر عزیزانی که قبلا مخالف بودند و اعتراض می کردن که احزاب خانه اصلاحات شده است، هیچ اعتراضی نکنند. متشکل از سه گروه حزب اصلاح طلب و سه گروه از حزب اصولگرا و گروه های دیگر، که هر دوسال یک بار در خانه احزاب رای گیری خواهد شد و در بین این گروه ها شخصی را به ریاست خانه احزاب منصوب کنند. وزارت کشور قول داد که جایی را برای خانه احزاب در نظر بگیرند و ساختمانی را در اختیار بدهند. مثل اینکه به توافق نرسیدند و چند جای دیگر قول داده اند.

آقای قالیباف قول داده اند که ساختمانی را در اختیار خانه احزاب بگذارند.

بله شهرداری قول داده اند گویا جایی را که معرفی کرده اند خوب نبوده و هنوز بلاتکلیف مانده است. البته طبق قانون هیچ دولتی وظیفه ندارد که برای احزاب هزینه کند و ساختمانی را به احزاب ارائه دهد. احزاب باید خودشان هزینه کنند و دفتری را به عنوان خانه احزاب تشکیل دهند. در زمان خاتمی ساختمانی در کنار وزارت کشور در اختیار خانه احزاب گذاشتند و همکاری هایی صورت گرفت و ما هم به کارمان ادامه دادیم تا اینکه در زمان احمدی نژاد به خاطر جریانات 88 متوقف شد و تعطیل کردند.

معاونت وزرات کشور طی گفته هایشان به رسانه ها مدعی بود که طبق کمسیون ماده 10 احزاب ایراداتی را دیده ایم و باید تعطیل میشد. و بعدا معاون سیاسی وزرات کشور گفتند که احزاب با هم اختلاف داشتند و خودشان تعطیل کردند

این حرف ها و مدعیات دروغ محض است. آقای عباس زاده مشکینی معاون سیاسی وزارت کشور با من تماس گرفت و گفت: اگر دیگران به هم ریختند و مخالفت می کنند شما بیایید دوباره پیگیری کنید و احزاب را جمع آوری و دوباره رأی گیری کنید. در جواب ایشان گفتم بنده به هیچ وجه دوباره رأی گیری نخواهم کرد چون انتخابات ما کاملا صحیح و سالم بود و چرا دوباره این کار را انجام بدهم.

از گروه های مختلف شرکت کرده بودند و همه حضور داشتند، بادامچیان، آقای روح الامینی، و اصلاح طلبان لیس هایی را تهیه و به دوستان خود ارائه دادند برای رای گیری و انتخابات انجام گرفت. با اینکه بنده گفتم شرکت نمی کنم. خوب چرا به این انتخابات قانونی که با نظارت وزارت کشور هم صورت گرفت، تن ندادند؟ برخی از موتلفه ها و بخصوص دولت احمدی نژاد بازی در آوردند.

خوب آقای حبیبی در همان جلسه گفتند اگر اساس نامه عوض شود من شرکت می کنم در غیر اینصورت شرکت نخواهم کرد

خیلی خوب ما هم همین کار رو کردیم. مگر این اساسنامه را مجلس تصویب کرده بود که مخالفت کردند؟ این اساسنامه را خود احزاب رای گیری کردند و تایید کردند. تغییرات هم باید رای گیری میکردیم. مگر می شود دورادو تغییراتی را در اساسنامه انجام داد؟ ما هم همان اول در مجمع عمومی گفتیم هر نظری دارید عنوان کنید تا رای گیری کنیم. همه حضور داشتند. چرا از رای گیری می ررسند؟به هر حال وقتی تعدا اصلاح طلب ها زیاد بودند خوب معلومه کی برنده خواهد شد، دوستان چرا ناراحت می شوند؟ و ما از این اساسنامه تبعیت می کنیم. بعدا سر اسم گیر دادند.

خوب معترض بودند که نباید عنوان خانه احزاب باشد چون خانه یه حزب خاص شده است و باید عنوان باشگاه احزاب را انتخاب کنیم

خوب مگر ما نپذیرفتیم؟ خوب اونا حرف بدی زدن و ما گفتیم آقایان مگر واژه خانه چه مشکلی دارد؟ مگر عنوان خانه خدا بد هستش؟ گفتن، بله این خانه احزاب چون جای یک حزب خاص شده است اینجا یک خانه تیمی است.ما هم گفتیم چرا شبیه به خانه خدا نمی شود؟ (خنده) با اینکه که حرف بدی زدند، باز ما تبعیت کردیم و گفتیم دلایل خود را عنوان کنید، ما هم به رای گیری واگذار کردیم که دوباره همان خانه احزاب تصویب شد.

آخه گفتند که خانه احزاب باید تکثر داشته باشد و همه شرکت کنند، نه اینکه فقط اصلاح طلبان رئیس بشوند؟

خوب چطور شد یه دوره اقای غفوری فرد رئیس خانه احزاب شد؟

فقط یک دوره دست اصولگرایان بودآقای موسوی. اتفاقا از ایراداتی که اصولگرایان بر همین احزابی که ذیل عنوان اصلاح طلب قرار  گرفته و در انتخابات خانه احزاب شرکت کردند، داشتند، این بود که برخی احزاب اصلاح طلب فقط از2 یا 3 نفر تشکیل شده و تعدا اعضای آنها خیلی کم هست.

این ایراد قانون است و ایراد بر من نیست آقا. شما نمی توانید به پای من یا این حزب یا حزب دیگر حساب کنید. در اصلاح قانون اورده اند البته نمی دانم نهایی شده است یا خیر، اینکه تا یک حزب 400 یا 500 نفر نباشد آقایان مسئول پروانه صادر نکنند. اولین قانون احزاب در ایران برای سال 61 تصویب شده است و تا حالا تغییرات در ان نهایی نشده است. بنده هم معتقدم که باید قانون خوبی تصویب کنند تا احزاب قدرتمندانه فعالیت داشته باشند و هر حزب اعضای زیادی باشند. شعبه های متعددی را در سطح کشور داشته باشند. اعضا سوابق سیاسی داشته باشند. درحالی که قانون ما چون در سطح کلیات است، کامل نیست و دلنگرانی هایی دیده می شود. ما یک قانون احزاب داریم که NGO را هم شامل می شود.