بسم الله الرحمن الرحیم
وَلَا تَقُولَنَّ إِنِّی مُؤَمَّرٌ آمُرُ فَأُطَاعُ فَإِنَّ ذَلِكَ إِدْغَالٌ فِی الْقَلْبِ وَمَنْهَكَةٌ لِلدِّینِ وَتَقَرُّبٌ مِنَ الْغِیر (نهج البلاغه، نامه 53).
امام علی (ع) به مالک اشتر فرمود: «مگو من مقامى مسلّطم، فرمان مىدهم و باید فرمان مرا ببرند؛ كه پدید آمدن این حالت در حاكم، سبب فاسد شدن دل، سست شدن دین و قرار گرفتن در آستانه سقوط و زوال است».
ایده حاكمیت مردم بر سرنوشت خویش و نظامِ اسلامی مبتنی بر جمهوریت و آرای مردم از اهداف اولیه و مهم انقلاب اسلامی مردم ایران در سال ۵۷ و بنیانگذاران آن بود. رهبر انقلاب، حضرت امام خمینی (ره)، همواره سعی داشت حاكمیت فردی كه از آنِ شاه بود به حاكمیت جمعی به معنای جمهوریت تبدیل شود و نظام مبتنی بر آرای مردم جای نظام مبتنی بر آرای فردی را بگیرد. تمام نهادهای حكومتی در رژیم گذشته به شخص شاه و نظر او وابسته بود. مجلس شورا كه مردمی‌ترین نهاد ملی بود، قیام و قعودش با دستور و اشاره شاه بود و هر چه او می‌خواست و می‌گفت باید تصویب می‌شد. از این رو انقلاب بهمن 57 انقلاب علیه نظام فرد¬محور بود و نظام جمهوری اسلامی كه جای آن را گرفت، نظامی بود كه باید آزادی، استقلال و عدالت را به جای استبداد، وابستگی و ستم می¬نشاند. یکی از عوامل مهم سقوط سلطنت پیشین، نظام ناسالم اقتصادی و فسادی بود كه موجب شکاف طبقاتی در جامعه شده بود. وابستگان و مقربان آستان شاه به جای این که به انتقاد دلسوزان ترتیب اثری دهند، فقط به ثناگویی می‌پرداختند و توهم، بزرگ‌بینی و دروازه تمدن بزرگ را در ذهن شاه می‌پروراندند. حرف شاه حکم و قانون بود و کسی در برابر سخنان و منویات او حق هیچ اظهار نظری جز تأیید و تملق نداشت. دستگاه امنیتی و اجرایی هیچگونه اراده‌ای از خود نداشت و احزاب مستقل و آزاد سرکوب می‌شدند. در این دوران، شاه زمانی پیام نهضت ملت را شنید که همه فرصت های تجدید نظر و اصلاح از میان رفته بود.
نسل امروز ایران حق دارد عملكرد چهار دهه نظام را مورد نقد و ارزیابی قرار دهد و نقاط قوت و ضعف در عملكردها را بیابد و پاسخ این پرسش‌ها را بگیرد كه شعارها و اهداف انقلاب چقدر محقق شده و عوامل پیشرفت و موانع تحقق آن کدامند.
امروز در آستانه چهل دومین سالگرد انقلاب قرار داریم. در طی این مدت هیچ زمانی چون امسال بر ملت ایران سخت نگذشت. مردم در زیر سنگ آسیای کرونا و تحریم‌های ظالمانه قرا گرفته‌اند و روزگار سختی را می گذرانند که باید هرچه زودتر با تصمیمات صحیح به موقع بلای تحریم را از سر ملت کوتاه کرد و نگذاشت همه سرمایه‌های ملت در این میان از دست برود.
در چند ماه آینده با انتخابات ریاست جمهوری مواجهیم. در این انتخابات، اگر رد یا تایید صلاحیت نامزدهای انتخابات همانند سال‌های گذشته باشد، گذشته از اینکه دلسوزان نظام را از گردونه خدمت به ملت محروم می‌کند، باز هم موجب دلسردی و کاهش مشارکت مردم در انتخابات خواهد شد. نظارت استصوابی و مصوبات مجلس جدید عرصه را بیش از پیش بر حضور نیروهای کارآمد و دلسوز سد می‌کند و رد صلاحیت‌های استصوابی موجب شکاف بیشتر بین مردم و حاکمیت خواهد شد. انتظار این است حاکمیت، حق انتخاب شدن را برای همه اقشار دلسوز جمهوری اسلامی و ایران به رسمیت بشناسد و درک کند که جامعه تك صدایی در تاریخ پایدار و موفق نخواهد بود.
در سال‌های اخیر فسادهای گسترده در بدنه حاكمیت وجود داشته است. اگر جامعه تك صدایی نبود و رسانه‌ها منافع ملی را بر منافع گروهی و جناحی مقدم می‌داشتند، شاهد این فسادهای گسترده نمی‌بودیم. اگر مجلس جایگاه یك جناح باشد و تضارب آرایی در كار نباشد و صدای ملت از آن شنیده نشود، یقیناً شاهد فسادهای بیشتری در عرصه‌های اقتصادی و سیاسی خواهیم بود. امیدواریم تدبیری اندیشیده شود تا در سال پیشِ رو گامی به جلو برداشته شود و زمینه شورش‌ها كه عمدتا در مسایل اقتصادی و نادیده گرفتن خواست مردم است، از بین برود.
برای ایجاد وفاق و همدلی باید به حصر و حبس‌های سیاسی و امنیتی پایان داده شود و سلیقه‌ها و افكار احزاب مختلف به رسمیت شناخته شوند؛ به جمهوریت نظام در كنار اسلامی بودن آن بها داده شود؛ بار دیگر شعارهای انقلاب بازبینی و به وعده‌های اول انقلاب عمل شود. بدانیم که شكست در رسیدن به اهداف انقلاب، تنها شكست انقلاب نیست؛ بلكه شكست اسلام و فرهنگ دینی در عرصه حاكمیت است.
مجمع مدرسین و محققین ضمن گرامی‌داشت چهل و دومین سالگرد انقلاب اسلامی ایران و گرامی‌داشت یاد و خاطره بنیانگذار انقلاب و شهدای آن، از مسئولان كشور می‌خواهد با تدبیر بیشتر، ضعف‌های موجود، به ویژه در مسائل اقتصادی و فاجعه بی‌ارزش شدن پول و دارایی‌های مردم را از بین ببرند و معشیت مردم را گروگان سیاست‌های جناحی نکنند.
مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم
21/11/ 1399
وَلَا تَقُولَنَّ إِنِّی مُؤَمَّرٌ آمُرُ فَأُطَاعُ فَإِنَّ ذَلِكَ إِدْغَالٌ فِی الْقَلْبِ وَمَنْهَكَةٌ لِلدِّینِ وَتَقَرُّبٌ مِنَ الْغِیر (نهج البلاغه، نامه 53).
امام علی (ع) به مالک اشتر فرمود: «مگو من مقامى مسلّطم، فرمان مىدهم و باید فرمان مرا ببرند؛ كه پدید آمدن این حالت در حاكم، سبب فاسد شدن دل، سست شدن دین و قرار گرفتن در آستانه سقوط و زوال است».
ایده حاكمیت مردم بر سرنوشت خویش و نظامِ اسلامی مبتنی بر جمهوریت و آرای مردم از اهداف اولیه و مهم انقلاب اسلامی مردم ایران در سال ۵۷ و بنیانگذاران آن بود. رهبر انقلاب، حضرت امام خمینی (ره)، همواره سعی داشت حاكمیت فردی كه از آنِ شاه بود به حاكمیت جمعی به معنای جمهوریت تبدیل شود و نظام مبتنی بر آرای مردم جای نظام مبتنی بر آرای فردی را بگیرد. تمام نهادهای حكومتی در رژیم گذشته به شخص شاه و نظر او وابسته بود. مجلس شورا كه مردمی‌ترین نهاد ملی بود، قیام و قعودش با دستور و اشاره شاه بود و هر چه او می‌خواست و می‌گفت باید تصویب می‌شد. از این رو انقلاب بهمن 57 انقلاب علیه نظام فرد¬محور بود و نظام جمهوری اسلامی كه جای آن را گرفت، نظامی بود كه باید آزادی، استقلال و عدالت را به جای استبداد، وابستگی و ستم می¬نشاند. یکی از عوامل مهم سقوط سلطنت پیشین، نظام ناسالم اقتصادی و فسادی بود كه موجب شکاف طبقاتی در جامعه شده بود. وابستگان و مقربان آستان شاه به جای این که به انتقاد دلسوزان ترتیب اثری دهند، فقط به ثناگویی می‌پرداختند و توهم، بزرگ‌بینی و دروازه تمدن بزرگ را در ذهن شاه می‌پروراندند. حرف شاه حکم و قانون بود و کسی در برابر سخنان و منویات او حق هیچ اظهار نظری جز تأیید و تملق نداشت. دستگاه امنیتی و اجرایی هیچگونه اراده‌ای از خود نداشت و احزاب مستقل و آزاد سرکوب می‌شدند. در این دوران، شاه زمانی پیام نهضت ملت را شنید که همه فرصت های تجدید نظر و اصلاح از میان رفته بود.
نسل امروز ایران حق دارد عملكرد چهار دهه نظام را مورد نقد و ارزیابی قرار دهد و نقاط قوت و ضعف در عملكردها را بیابد و پاسخ این پرسش‌ها را بگیرد كه شعارها و اهداف انقلاب چقدر محقق شده و عوامل پیشرفت و موانع تحقق آن کدامند.
امروز در آستانه چهل دومین سالگرد انقلاب قرار داریم. در طی این مدت هیچ زمانی چون امسال بر ملت ایران سخت نگذشت. مردم در زیر سنگ آسیای کرونا و تحریم‌های ظالمانه قرا گرفته‌اند و روزگار سختی را می گذرانند که باید هرچه زودتر با تصمیمات صحیح به موقع بلای تحریم را از سر ملت کوتاه کرد و نگذاشت همه سرمایه‌های ملت در این میان از دست برود.
در چند ماه آینده با انتخابات ریاست جمهوری مواجهیم. در این انتخابات، اگر رد یا تایید صلاحیت نامزدهای انتخابات همانند سال‌های گذشته باشد، گذشته از اینکه دلسوزان نظام را از گردونه خدمت به ملت محروم می‌کند، باز هم موجب دلسردی و کاهش مشارکت مردم در انتخابات خواهد شد. نظارت استصوابی و مصوبات مجلس جدید عرصه را بیش از پیش بر حضور نیروهای کارآمد و دلسوز سد می‌کند و رد صلاحیت‌های استصوابی موجب شکاف بیشتر بین مردم و حاکمیت خواهد شد. انتظار این است حاکمیت، حق انتخاب شدن را برای همه اقشار دلسوز جمهوری اسلامی و ایران به رسمیت بشناسد و درک کند که جامعه تك صدایی در تاریخ پایدار و موفق نخواهد بود.
در سال‌های اخیر فسادهای گسترده در بدنه حاكمیت وجود داشته است. اگر جامعه تك صدایی نبود و رسانه‌ها منافع ملی را بر منافع گروهی و جناحی مقدم می‌داشتند، شاهد این فسادهای گسترده نمی‌بودیم. اگر مجلس جایگاه یك جناح باشد و تضارب آرایی در كار نباشد و صدای ملت از آن شنیده نشود، یقیناً شاهد فسادهای بیشتری در عرصه‌های اقتصادی و سیاسی خواهیم بود. امیدواریم تدبیری اندیشیده شود تا در سال پیشِ رو گامی به جلو برداشته شود و زمینه شورش‌ها كه عمدتا در مسایل اقتصادی و نادیده گرفتن خواست مردم است، از بین برود.
برای ایجاد وفاق و همدلی باید به حصر و حبس‌های سیاسی و امنیتی پایان داده شود و سلیقه‌ها و افكار احزاب مختلف به رسمیت شناخته شوند؛ به جمهوریت نظام در كنار اسلامی بودن آن بها داده شود؛ بار دیگر شعارهای انقلاب بازبینی و به وعده‌های اول انقلاب عمل شود. بدانیم که شكست در رسیدن به اهداف انقلاب، تنها شكست انقلاب نیست؛ بلكه شكست اسلام و فرهنگ دینی در عرصه حاكمیت است.
مجمع مدرسین و محققین ضمن گرامی‌داشت چهل و دومین سالگرد انقلاب اسلامی ایران و گرامی‌داشت یاد و خاطره بنیانگذار انقلاب و شهدای آن، از مسئولان كشور می‌خواهد با تدبیر بیشتر، ضعف‌های موجود، به ویژه در مسائل اقتصادی و فاجعه بی‌ارزش شدن پول و دارایی‌های مردم را از بین ببرند و معشیت مردم را گروگان سیاست‌های جناحی نکنند.
مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم
21/11/ 1399
