بسم الله الرحمن الرحیم
«لا تَظْلِمْ کما لا تُحِبُّ أَنْ تُظْلَم... وَلا تَقُلْ بِما لا تَعْلَمُ... اعْلَمْ أَنَّ الإِعْجابَ ضِدُّ الصَّوابِ وَ آفَةُ الأَلْبابِ»
ظلم نکن همچنانکه نمی پسندی دیگران بر تو ستم روا دارند... و چیزی را که نمی دانی مگو... بدان که خودبینی آدمی را از راه راست بر می گرداند و آفت عقل هاست (نامه امام علی «ع» به فرزندش امام حسن «ع» ).
ملت ایران که در پانزدهم خرداد 42 به رهبری امام خمینی(ره) در برابر حکومت شاهنشاهی قیام کرد، پیام اصلی و راستین آن نفی و نابودی ظلم و استبداد و وابستگی به شرق و غرب و تحقق استقلال، آزادی و عدالت اجتماعی در این کشور پهناور بود. این پیام در بهمن ماه 57 فراگیر شد و انقلاب اسلامی پیروز گشت. نفی رژیم شاهنشاهی تنها نفی شخص شاه یا افراد خاص اطراف او نبود؛ بلکه آرمان مردم از تحقق انقلاب، ایجاد حاکمیت مردم، رفع ناهنجاری‌های اقتصادی، سیاسی و نفی ظلم، فساد، نابرابری‌ها و فاصله‌های فاحش طبقاتی و برقراری پرچم عدالت اجتماعی بود که در لوای اسلام محقق می شد و چه جان‌های عزیزی در راه تحقق این اهداف در مسیر شهادت قرار گرفت.
اکنون که بیش از چهار دهه از عمر انقلاب می‌گذرد، شاهدیم که نظام اقتصادی و سیاسی ایران در بستری افتاده که هم‌خوانی قابل قبولی با آن آرمان‌های والای انقلاب ندارد و از اهداف نخستین فاصله گرفته است. به‌ویژه این که دو پدیده زشت و ناهنجار فقر و غنا در نظام اقتصادی کشور نمایان شده و تورم فاحش بر معیشت مردم سایه انداخته است. ملت ایران چند سال است که از مشکلات گرانی و سختی معیشت و رشد فراوان فساد در بدنه نظام رنج می‌برد؛ اما چرا در دولت سیزدهم که با سایر نهادهای انتخابی و انتصابی هم‌دست و همسو بود و با این که وعده های زیادی در برنامه‌های تبلیغاتی داده بود، نابسامانی‌های اقتصادی و سیاسی شدت گرفته است؟
بعضی ها می گویند دولت در حال جراحی اقتصادی است، برخی دیگر گرانی‌ها را امتحان الهی دانسته و عده‌ای آن را برآمده از ناکارآمدی دولت قبل می‌دانند. پر واضح است که این اختلاف نظرها یا تنا قض‌گویی‌ها و تقصیر به گردن این و آن انداختن‌ها، گویای نداشتن برنامه‌ای روشن برای به سامان رساندن اقتصاد کشور است. کیست که نداند نظام سیاسی و اقتصادی کشور باید توامان جراحی شود. اما اگر جراحی یک بیمار با مشورت کارشناسان حاذق نباشد و نگاه یک بعدی و غیر علمی و جناحی بر بالین بیمار اعمال شود و نابلدان در بدنه اجرایی نظام مستقر شوند، تیغ دادن در کف زنگی مست است.
نکته‌ای که در این جراحی مغفول مانده روشن نبودن سرنوشت برجام است. کسانی که می‌گویند اقتصاد کشور را با برجام نباید گره زد، به درستی می‌دانند که اقتصاد و معیشت مردم با تحریم‌ها گره خورده و اگر جیب عده‌ای سودجو و فرصت‌طلب را این تحریم‌ها پر ساخته، اما در مقابل، سفره مردم را خالی کرده و ارزش پول ملی را هرچه بیشتر کاهش داده است. بنابراین، تاکید ما بر این است که رویکرد کلان سیاسی در کنار رویکرد اقتصادی کشور، نیز، باید تغییر یابد تا با رفع تحریم‌ها و مذاکره مستقیم و داشتن دیپلماسی‌ای کارآمد، اقتصاد ایران بتواند از رکود و تورم نجات یابد. از بزرگترین خسران‌هایی که در این سال‌ها نصیب کشور شد، اتکای بیش از حد دیپلماسی به کشور روسیه بود؛ در حالی که این کشور، در جنگ با اوکراین، برجام را فدای منافع خود کرد و با کاهش قیمت نفت، ضربه‌ای بزرگ بر اقتصاد تک محصولی ایران وارد نمود.
رویداد غمبار و اندوهناکی که این روزها بر ملت ایران وارد شد، فروریختن ساختمان متروپل در شهر آبادن بود، که متاسفانه موجب شد ده‌ها نفر از هم‌وطنان جان خود را از دست داده و مردم داغدار شوند. ساختمانی فرو ریخت که بنیان آن بر فساد و دور زدن قوانین و تخلفات اداری بود. اگر مدیریت کشور بر اساس قانون و عدالت بنا شده باشد و باندبازی و فامیل‌بازی و ارتشا و اختلاس در سیستم اداری رخنه نکرده باشد، شاهد چنین فجایعی نخواهیم بود. ساختمان متروپل آبادان نماد بی‌اخلاقی و فساد و هرزه‌اندوزی است و روشن ساخت که دنیاطلبان مال اندوز در این کشور تنها به پول و پر کردن جیب خود می اندیشند و نیک واضح است کشوری که برخی نهادهای کلان اقتصادی آن پاسخگو و شفاف نباشد، چنین لجن‌زارهای متعفنی در کنار آن خوش خواهد رویید. چرا نظام اقتصادی کشور به هیچ نظام اقتصادی در دنیا شباهت ندارد؟ نمی دانیم: از فرار کلان مالیاتی گرفته تا ابربدهکاران بانکی و تا اختلاس‌های چند هزار میلیاردی. آیا با حذف ارز ترجیحی و این جراحی دردآور، غده‌های مهلک از اندام اقتصاد کشور پاک خواهد شد؟ امیدواریم چنین شود و پاسخگویی و شفاف‌سازی و فسادزدایی در همه جا وجود داشته باشد.
مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم ضمن عرض تسلیت به اهالی شریف و بزرگوار خوزستان به‌ویژه مردم داغدار آبادان، امیدوار است:
۱. با وجود حکمرانی درست و اجرای قانون و حذف روابط و به کارگیری کاردانان، ملت ایران شاهد چنین فجایع جان‌خراش در هیچ عرصه‌ای نباشد. نظام سیاسی متکی به آرای عمومی و به دنبال اجرای خواست مردم باشد تا مستحکم شود.
۲. صاحب منصبان بالادستی کشور، نظام سیاسی و اقتصادی کشور را به گونه‌ای مدیریت و تدبیر نمایند که این وضعیت تلخ تورم و گرانی‌های کمرشکن پایان پذیرد و بدبینی‌ها و نا امیدی‌ها و مهاجرت‌ها که در سال‌ها و ماه‌های اخیر شدت گرفته، به امید و خوشبینی تبدیل شود.
۳. فساد سیاسی و اقتصادی که در تار و پود نظام رخنه کرده و در نتیجه، غنا و فقر فاجعه‌بار به وجود آورده، ریشه‌کن شود.
۴. فضای ایمنی برای دگراندیشانی که دل در گرو کشور دارند و با نقدها و انتقادها دنبال بهبود نظام هستند، فراهم شود و تهدید و ترس برای هیچ منتقدی در هیچ سطحی وجود نداشته باشد.
۵. به اعتراضات مدنی و مسالمت‌آمیز مردم که از حقوق به رسمیت شناخته شده در قانون اساسی است، توجه شود و سرکوب و دستگیری و برخوردهای خشن پایان پذیرد و ریشه‌یابی مشکلات مردم و حل اساسی آنها در اولویت کار مسئولان بالای کشور قرار گیرد.
مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم
۱۰/۳/۱۴۰۱
