ایازی: قرآن را به حقیقت زندگی راه دهیم
نویسنده و پژوهشگر قرآنی گفت: آن چیزی که در قرآن با عنوان «هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا» ذکر شده است، منظور این بُعد ظاهری قرآن نیست، که آن هم مصداق مهجرویت می تواند باشد، بلکه منظور این است که قران در متن زندگی ما حضوری ندارد و در زندگی روزمره ما جایگاهی را که باید داشته باشد، پیدا نکرده است.
حجت الاسلام والمسلمین سید محمدعلی ایازی در گفتوگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، گفت: در مهجوریت قرآن ابتدا باید به این نکته توجه کنیم که مهجوریت قرآن را از چه منظری مورد توجه قرار داده ایم؟ در جامعه کنونی موسسات فراوانی با هدف پژوهش و آموزش، قرائت، مسابقه قرآن فعالیت میکنند هر ساله قرآنهای فراوانی چاپ و توزیع میشود و دانشگاههای تخصصی قرآن تاسیس شده که به طور تخصصی قرآن را آموزش میدهد. اگر به حضور قرآن در جامعه از این منظر نگاه کنیم باید بگوییم نه تنها قرآن مهجور نیست؛ بلکه دایره گستردهتری نسبت به گذشته دارد. امیرالمومنین علی (ع) فرمودهاند: الله الله فی القرآن لایسبقکم غیرکم «درباره قرآن،سفارش می کنم مبادا دیگران در عمل به آن از شما پیشی بگیرند.»،منظور از پیشی گرفتن قرآن این است که کسانی که مسلمان هم نیستند اما به معارف قرآن روی می آورند . عمل کنند ولی سوکمدانه مسلمانان به قرآن عمل نمی کنند.
نویسنده کتاب«چهره پیوسته قرآن» عنوان کرد: درجامعه کنونی متاسفانه به آموزهها و دستورات قرآن عمل نمیشود، یکی از آموزههای قرآن پایبندی به اخلاق است، چنانکه پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمودهاند:« «انما بعثتُ لاتمم مکارم الاخلاق» به این معنا که من تنها برای تکمیل فضایل اخلاقی مبعوث شدهام. قسمت عظیمی از قرآن به آیاتی اختصاص دارد که بر اخلاق و فضایل اخلاقی و رعایت حقوق انسان و دهها تعلیم انسانی تاکید میکنند و قران توجه افراد را به اخلاق، تعامل با یکدیگر، کرامت انسان، عدالت تاکید میکند، که همه اینها بیانگر اهمیتی است که قرآن برای اخلاق در جامعه قائل شده است، اگر تنها به همین بُعد قران توجه شود، بسیاری از ناهنجاریهای اجتماعی در جامعه از بین خواهد رفت.
نویسنده کتاب «قرآن و تفسیرعصری» یادآور شد: شاید بتوان یکی از دلایل عدم توجه به متن قرآن را آموزش قرآن از سنین کودکی دانست، امام نمیتوان ادعا کرد که امروزه قرآن به صورت کاربردی به کودکان آموزش داده نمیشود، بلکه اگر به کتابهای درسی قرآنی کودکان مراجعه کنیم میبینیم که مفاهیم قرآنی به خوبی به کودک گفته میشوند، اما نکته مهم این است که آموزش تنها کافی نیست و باید معرفت و آگاهی به قرآن جامعه را به سمتوسوی عمل به دستورات این کتاب آسمانی بکشاند.
ایازی اظهار کرد: عمل به قرآن تنها با ارزشگذاریهای لفظی حاصل نمیشود، بلکه باید به طور آگاهانه به این نکته بیاندیشیم که مبادا با اسم قرآن ذهنیتی منفی در جامعه ایجاد کنیم. از دین و قرآن استفاده ابزاری بشود. قرآن تنها صورت آن ترویج شود.
این پژوهشگر قرآنی با بیان اینکه در جامعه کنونی به صورت و ظاهر قرآن توجه میشود اما به محتوای آن توجهی شایسته نمیشود، گفت: به عنوان مثال زمانی که در گزینش دانشجو سختگیریهایی انجام میشود که فرد مجبور به ریا کاری میشود، به راحتی در ذهن او دین و آموزههای قرآنی به ضد ارزش مبدل خواهند شد و تنها به ظاهر توجه خواهد کرد و برای باطن اهمیتی قائل نخواهد شد.
نویسنده کتاب«کاوشی در تاریخ جمع قرآن» عنوان کرد: به تعبیر پیامبر(ص) «كونوا دعاة الی الله بغیر السنتكم» مردم را به غیر زبانهایتان به دین دعوت کنید. به این معنا که رهبران دینی و کسانی که می خواهند مروج این کتاب باشند، به جای زباد حرف زدن، با عمل کردن به قرآن لذت عمل به قرآن را در دل افراد جامعه زنده کنند.
ایازی نوبسنده کتاب آزادی در قرآن، با بیان اینکه باید رویکرد جامعه را از چاپ و انتشار سالانه میلیونها جلد قرآن به شناخت معارف این کتاب آسمانی و عمل به آن در جامعه تغییر دهیم، گفت: خداوند در قرآن میفرماید: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مِالا تَفْعَلُونَ» ای افراد با ایمان، چرا چیزی را که انجام نمیدهید (به مردم) می گویید. با توجه به این آیه راهکار اصلی رفع مهجوریت قرآن را میتوان در عمل کردن به قرآن جستوجو کرد. زمانی شخصیتهای قرآنی و دانشمندان قرآنی به قرآن عمل کنند به خودی خود جامعه به سمت عمل به قرآن هدایت خواهند شد، اما اگر این افراد به قرآن عمل کنند ، اخلاق قرآنی در جامعه قرآنی ترویج پیدا خواهد کرد.