مدتی پیش خبر ورود غیرقانونی دو قایق حامل نیروهای آمریکایی به داخل مرزهای آبی ایران، در بسیاری از رسانه‌های ایران و جهان بازتاب یافت. با هشیاری بهنگام برادران نیروی دریایی سپاه، این قایق‌ها متوقف شدند و در فرصتی کوتاه و با هماهنگی مناسب وزارت خارجه و سپاه پاسداران، مشخص شد این مسئله عمدی نبوده است، بنابراین آنها آزاد شدند تا این ماجرا به نحوی مطلوب فیصله پیدا کند. مقامات آمریکایی نیز از برخورد خوب ایران با ملوانان دستگیرشده تشکر کردند.
در راهپیمایی ٢٢ بهمن امسال، حرکتی در قم و تهران انجام شد که زیبنده نظام جمهوری اسلامی نبود؛ رویداد دستگیری ملوانان آمریکایی به شکلی بازسازی شده بود که نیروهای حاضر در آن قایق‌ها را به حالت تسلیم و خواری نشان می‌داد. در یکی از صحنه‌ها، مردی را به صورت زن آمریکایی درآورده بودند و او را در انظار راهپیمایان به نمایش گذاشتند که طبیعتا شبکه‌های خبری این تصویرها را در سراسر جهان پخش کردند. سؤال این است که چنین کاری را با کدام منطق سیاسی و دینی می‌توان توجیه کرد؟ پس از مذاکرات هسته‌ای و به‌ثمرنشستن برجام که دولت فعلی آمریکا زیر فشار برخی جمهوری‌خواهان افراطی است، این‌گونه حرکت‌ها تا چه میزان به سود و صلاح دستگاه دیپلماسی ایران است؟ آیا این‌گونه اقدامات تحریک‌کننده نمی‌تواند اجرای برجام را با بهانه‌گیری‌های طرف مقابل همراه کند؟ آیا این نوع حرکات نمایشی به سود جمهوری‌خواهان افراطی در آمریکا نیست؟
آقای شمخانی، دبیر محترم شورای امنیت ملی ایران، به‌تازگی گفته است جمهوری‌خواهان آمریکا به ما پیغام دادند آمریکایی‌های زندانی در ایران را آزاد نکنید تا بهانه‌ای باشد برای شکست رقیبان دموکرات آنها. ایران با هوشمندی، اجازه استفاده افراطی‌های آمریکا از این مسئله را نداد و زندانیان را با ایرانیان زندانی در آمریکا مبادله کرد. حال آیا چنین حرکاتی به سود دستگاه تبلیغاتی تندروهایی مانند ترامپ نخواهد بود؟ ما از جریان گروگان‌های سفارت آمریکا در اول انقلاب و حل آن مشکل در الجزایر پس از پیروزی ریگان جمهوری‌خواه و زیان‌هایی که او به ایران وارد کرد، نباید درس بگیریم؟ طبیعی است برخی می‌خواهند سیاست‌های افراطی آمریکا را در ایران به دست عده‌ای، تشدید و تکرار کنند. به نظر می‌رسد این نوع کارها اگر از روی حسن نیت هم باشد، انقلابی، اخلاقی، دینی و به سود منافع ملی ایران نیست. به‌نمایش‌گذاشتن چنین صحنه‌هایی اگر به نظر برخی، قدرت ما را نشان می‌دهد، اما براساس منطق سیاسی اسلام و نحوه برخورد با غیرمسلمانانی که در حال جنگ نیستند، با منطق دینی قابل دفاع نیست و ضعف اخلاقی را نشان می‌دهد. خانواده‌های این چند جوان آمریکایی یا دیگر شهروندان آمریکایی که این صحنه‌ها را در رسانه‌های دنیا مشاهده می‌کنند، چه قضاوتی در باره ایران و اسلام خواهند داشت؟ آیا به جای کینه مردم آمریکا از مقامات سیاسی آمریکا به واسطه اشتباهات در خاورمیانه، ملتی کینه ملت دیگر را به دل نمی‌گیرد؟ نگارنده این سطور در مقام دفاع از منطق سیاست در ایالات متحده نیست، بلکه در مقام دفاع اخلاقی و عقلانی از اسلام است که پایه‌های عقل و اخلاق، اجازه تحقیر چند نیروی ارتش یک کشور خارجی را که در حال انجام مأموریت به اشتباه وارد مرزهای ما شده‌‌اند، به ما نمی‌دهد. این مسئله در دنیا هم بر خلاف حقوق انسان تلقی می‌شود. در پایان این آیه سوره ممتحنه را با هم مرور کنیم: « لا يَنْهاکُمُ الله عَنِ الَّذينَ لَمْ يُقاتِلُوکُمْ فِي الدِّينِ وَ لَمْ يُخْرِجُوکُمْ مِنْ دِيارِکُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَ تُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ إِنَّ الله يُحِبُّ الْمُقْسِطينَ: خدا شما را از نیکی‌کردن و عدالت نسبت به کسانی که در کار دین با شما نجنگیدند و شما را از دیارتان بیرون نکردند باز نمی‌دارد، زیرا خدا عدالت‌پیشگان را دوست دارد».
