بسم الله الرحمن الرحیم
«یا ایها الذین آمنوا کونوا قوامین لله شهداء بالقسط» (المائدة:5).
اوضاع در افغانستان عزیز بسیار مایه نگرانی شده و چشم‌انداز صلح و امنیت در این کشور را به شدت تیره و نومیدکننده ساخته است. مردم ستمدیده و محروم این کشور پس از چند دهه نا آرامی و ستیز، ممکن است بار دیگر در معرض تجربه تلخ حاکمیت کسانی قراربگیرد که در ایجاد وحشت، ناامنی، کشتار و خونریزی در این کشور نقش اصلی داشته‌اند و چهره‌ای زشت از اسلام در جهان به نمایش گذارده‌اند.
چگونه می‌توان بازگشت دوباره جریانی تندرو و افراطی به قدرت را نظاره کرد، که با تفسیری خشن از اسلام و برداشتی گذشته‌گرا و متصلب از شریعت، پیشینه و کارنامه‌ای تاریک در محروم ساختن شهروندان از حقوق و آزادی‌های اساسی و بنیادین داشته و از خشونت، سرکوب و کشتار در دستیابی به اهداف خود هیچ پروایی نداشته است؟
آیا می‌توان نسبت به قدرت یافتن گروهی که با نگاهی فرقه‌گرایانه و تکفیری چونان خوارج، تحمل دیگر مذاهب را ندارد و با پیروان دیگر مذاهب اسلامی به ویژه شیعیان با نهایت خشونت رفتار کرده است، آرام نشست؟ آیا رواست در برابر حاکمیت مجدد این جریان، که بدون هیچ نشانه ای از تغییر در بینش و رفتار گذشته‌اش در پی برقرار ساختن دوره‌ای جدید از وحشت و سرکوب است، سکوت پیشه کرد؟
هنوز مردم خاطره تلخ و مصیبت‌بار خشونت و سرکوب در دوران حکومت ائتلافی طالبان و القاعده را از یاد نبرده اند. در طول دو دهه گذشته نیز اینان با ایجاد فضای ترور و وحشت، انجام عملیات‌های تروریستی و تحمیل خسارت‌ها و قربانیان زیاد، یادگاری اسفناک برای مردم رنج دیده افغانستان به جای گذاشته‌اند. بمب‌گذاری در مدارس و دانشگاه‌ها و کشتار فاجعه‌آمیز دانش‌آموزان و دانشجویان گوشه‌ای از کارنامه سیاه این جریان است.
بی‌تردید استراتژی توسعه‌طلبانه نیروهای بیگانه با رهبری آمریکا در اشغال این سرزمین و ناکامی دولت در تامین حقوق و نیازهای معیشتی اولیه مردم و فساد گسترده، زمینه‌ساز گسترش نفوذ این جریان و موفقیت آن در تصرف استان‌ها و ایالت‌ها بوده است. دولت‌هایی که زمانی با حمله به این سرزمین، نوید پایان خشونت و برقراری دموکراسی و آزادی می‌دادند، اینک مردم را بی‌پشتیبان گذارده و به اسلام‌گرایان تندرو و افراطی چراغ سبز نشان می‌دهند.
حاکمیت مجدد طالبان نه تنها نقض حقوق و آزادی‌های مردم افغانستان را در پی دارد، بلکه آینده صلح و امنیت در منطقه را در معرض خطر قرار می‌دهد. از این رو لازم است همه نهادهای بین‌المللی، همچون سازمان ملل و شورای امنیت، که نسبت به حمایت از صلح، امنیت و اجرای حقوق بشر تعهد و مسئولیت دارند، تمام تدبیر و توان خود را برای جلوگیری از حاکمیت مجدد این جریان بر افغانستان به کاربرند.
از سازمان کنفرانس اسلامی نیز انتظار می‌رود با تشکیل نشست اضطراری و گرد آوردن همه دولت‌های اسلامی برای حل این مشکل تدبیری عاجل بیندیشد. جمهوری اسلامی ایران نیز وظیفه دارد در چارچوب منافع ملی و مسئولیت‌های فراملی خود از توان و امکانات خود برای یاری مردم افغانستان بهره ببرد و از تضییع و پایمال شدن حقوق آنان به ویژه شیعیان جلوگیری کند. برای بسیاری این پرسش مطرح است که هزینه کردن آن همه امکانات و شهادت بسیاری از عزیزان ایرانی و افغانی برای جلوگیری از خطر داعش در سوریه با سکوت کنونی در برابر شورش مرگبار اقلیت طالبان برای حکومت بر اکثریت مذاهب و اقوام افغانی و روی کار آمدن حکومت این گروه تروریستی در کنار ایران، چگونه قابل جمع است؟
مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم مراتب عمیق نگرانی و همدردی و همراهی خود را با ملت شریف افغانستان نسبت به حاکمیت مجدد طالبان اعلام می‌کند. همچنین از مرجع عالیقدر شیعه حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی مدظله العالی که با پیام قاطع و دلسوزانه و امیدبخش خود در برابر تضییع حقوق مردم افغانستان واکنش نشان دادند، به طور ویژه سپاس و تقدیر می‌کند. امید است دیگر مراجع معظم تقلید و علمای بزرگوار نیز در این ستمی که بر مردم شریف افغانستان می‌رود و خطری که منطقه را تهدید می‌کند تذکر لازم را به مسئولان بدهند.
والسلام علی من اتبع الهدی
مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم
1400/4/26، 6 ذی الحجه 1422
