بیانیه مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم در حمایت از مذاکرات خارجی و انتظار راهبرد تعامل در سیاست داخلی

بسم الله الرحمن الرحیم
وَلَا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَلَا السَّيِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ (فصلت:۳۴).

نيكي با بدي يكسان نيست، بدي را با آن چه بهتر است دفع كن، آن گاه كسي كه ميان تو و او دشمني است چونان دوستي گرم و يك دل خواهد شد.

سپاس و ستایش بیکران خدای را که نعمت خرد و زبان را به آدمی ارزانی داشت، تا ستیز را به آشتی و دشمنی را به دوستی بدل کند و درود خدا بر پیامبر و خاندان بزرگوارش که پیام آور صلح و رحمت برای جهانیان اند. موفقیت جمهوری اسلامی ایران در مذاکره با گروه ۵+۱ و توافق اوليه در مورد برنامه صلح آمیز هسته ای که دستاورد دعای خالصانه مردم و تلاش پیگیر و سخت کوشانه تیم مذاکره کننده بود، بر همگان مبارک باد.
اين پيروزيِ نخست، رهين بردباري و پايداری ملت بزرگواري است كه با حضور حماسي خود در ۲۴ خرداد میانه روی و تدبیر را برگزیدند و مخالفت آشکار خود با تندروی و خشونت را به نمایش گذاردند. دولت تدبیر و امید نیز با رویکرد تعاملی و راهبرد تنش زدایی این اعتماد را پاس داشت و با سیاست خارجی واقع بینانه و دیپلماسی فعال در بازگرداندن اعتبار تاریخی ملت عزیز کوشید و نادرستی پندار ایران هراسی را بر ملا کرد. پاداش این تلاش، شادی و امیدی بود که بار دیگر در دل ایرانیان و میهن دوستان پدیدار شد و دشمنان این مرز و بوم را نومید و توطئه بدخواهان و وسوسه کینه توزان را نقش بر آب کرد.
دستگاه دیپلماسی ما اینک، گام در راهی ناهموار و بسی دشوار نهاده است، که رسیدن به مقصد نهایی بدون همراهی همه نهادها و جریان های سیاسی امکان پذیر نیست و وحدت و انسجام ملی و آشتی همگانی شرط اصلی آن است. در جهان کنونی سیاست خارجی را نمی توان از سیاست داخلی جدا کرد و موفقیت در یکی از این دو عرصه بدون دیگری ممکن نیست. همچنان که توفیق در دیپلماسی نیز تنها به گروه رسمی دیپلمات های حرفه ای محدود نمی شود و سهم اقشار گوناگون جامعه به ویژه نخبگان و فرهیختگان را در آن نمی توان نادیده انگاشت. در نظام بین الملل کنونی، که قدرت های بزرگ در آن دست بالا دارند، راه دشوار احقاق حقوق ملت را با ایجاد همدلی و وفاق بین همه نیروها و جریان های سیاسی می توان هموار ساخت و موفقیت های بیشتر را تضمین کرد.
تجربه موفق دولت در این مذاکرات نه تنها حقانیت و سودمندی راهبرد تعامل و گفتگو در سیاست خارجی و روابط بین الملل را نشان داد، بلکه اهمیت و ضرورت اتخاذ چنین راهبردی را در برخورد با جناح ها و جریان های سیاسی در داخل نیز یادآورساخت. همچنان که مذاکره ابزاری موثر برای کاهش اختلاف و تنش زدایی در روابط با دولت ها است، نقشی بسیار موثرتر در حل اختلافات داخلی و کاهش دشمنی و ایجاد دوستی بین گروه های سیاسی خواهد داشت.
چگونه می توان برای پیشبرد اهداف، با بیگانگان از در مذاکره و مسالمت درآمد و با شهروندان و مخالفان داخلی راه سرکوب و خشونت را پیش گرفت؟ حال آن که به فرمان خرد و ارشاد آموزه های دینی اینان برای شفقت و رحمت سزاوارترند. آیا وقت آن نرسیده است که به جای شعله ور کردن آتش دشمنی با اتهام ها و انگ های واهی و حصر و زندان نیروهای اصیل انقلاب، گفتگو و مذاکره با آنان را بیازماییم و در راه اعتماد سازی با آنان گام برداریم؟ آیا برخوردهایی که رسانه ها و تریبون های رسمی کشور با فرزندان راستین این ملت می کنند، مصداق "رحماء بینهم" است؟ آیا این نوع رفتار، با سیره پیشوایان دین همانندی دارد؟
بر اساس چه منطقی افرادی که سرمایه های ملی را هدر دادند و اعتبار ملی را خدشه دار کردند، همچنان مکرمت بینند و بر صدر نشینند، و چهره های خدوم و شخصیت های دلسوز همچون آقایان بزرگوار کروبی و میرحسین موسوی که عمرخویش را در راه خدمت به ملت و میهن سپری کردند، بیش از هزار روز با شرایط دشوار در حصر و حبس به سر برند؟ شگفت و تاسف بار تر آن که اشخاصی در کسوت روحانیت به جای این که حق مظلوم بستانند و درخت دوستی بنشانند، بر طبل دشمنی می کوبند و ناآگاهانه عناوین فقهی را دست آویز اتهام های ناروای خود قرار می دهند.
مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم ضمن ارج نهادن بر این پیروزی خارجی و آرزوی توفیق بیشتر در تداوم این مسیر، مسئولین محترم نظام را به اتخاذ همین شیوه در برخورد با جریان های سیاسی داخلی فرا می خواند و همگام با اکثر مردم انتظار دارد با رفع حصر و آزادی زندانیان سیاسی، نخستین گام را در ایجاد انسجام و آشتی ملی بردارند.
مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم
7/ 9/ 92