تاریخ1384/11/10
بیانیه مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم
به مناسبت فرارسیدن ماه محرم
بسمه تعالی
بیست و هفتمین سال روز انقلاب اسلامی مصادف است با ایام عاشورای حسینی. وجه اشتراک این دو حرکت بزرگ در تاریخ اسلام، عمدتاً، نجات اسلام رهایی بخش از دست حاکمان غاصب و رهایی مردم از چنگال حکومت سلطنت اموی و دودمان پهلوی بود. شعار مردم ایران در عاشورای 57 برای براندازی نظام سلطنتی همان شعار امام حسین در برابر نظام موروثی امویان بود. یعنی بازگشت به اسلام راستین. اسلامی که آماده است تا مردم را از بندگی بندگان و فرمانبرداری از حاکمان بی مسئولیت نجات دهد و بشریت را در راه آزادی و استقلال به سوی بندگی خدا فراخواند. کسانی هم که در برابر امام حسین ایستادند، شعار شان اسلام بود. اما قرائتی از اسلام که انسانها را به ذلت و بندگی می برد و آزادی تفکر و عدالت اجتماعی را از جامعه می ستاند و یک فرد بطور علی الاطلاق بر بندگان خدا، خدایی می کرد. نظام سلطنت اسلامی که به دست معاویه پایه گذاری شد و در تاریخ سیاسی اسلام امتداد یافت و عدالت و آزادی را در مسلخ قدرت شاهان قربانی کرد، در بیست و دوم بهمن ماه 57 به همت مردم ایران و رهبری امام خمینی از پای درآمد.
اما دریغ و درد اینکه، این دو حرکت بزرگ در تاریخ اسلام یعنی پیام عاشورا و قیام ملت ایران از آفت انحراف و تحریف در امان نماند و کسانی که منافع خود را در خطر می دیدند با استفاده از عدم آگاهی عده ای عوام الناس عاشورا را در مسیری دیگر بردند و از این حرکت بزرگ و نجات بخش که می رفت تا اسلام حقیقی را بازگرداند، عده ای آن را جهت مطامع و سود جوی بکار گرفتند و سعی کردند تا از محرم و عاشورا تنها مدّاحیها و نوحه سرایی هایی بی روح و بی جهت باقی بماند و می بینیم که در دربار شاهان و سلاطین ایران در کنار هزاران ستم و حق کشی، عزاداری امام حسین برپا می شده است و این نوع عزاداریها هیچ مزاحمتی برای صاحبان قدرت و فساد آنان نداشته است؛ زیرا روح عاشورا در قالب این عزاداریها جایگاهی نداشته است.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز دو طرز تفکر مانند دو لبه قیچی در برابر انقلاب عظیم مردمی ایران قرار گرفت تا نظام جمهوری اسلامی را از پا در آورد. یکی کسانی که از سکوی دین بر جمهوریت می تاختند و آرای مردم را از نظر شرع و دین مؤثر نمی دانستند و شعارشان حکومت اسلامی بود و دیگر طیفی که از سکوی بی دینی بر اسلامیت نظام می تاخت و شعارش حکومت دموکراتیک بود. امام خمینی با هشیاری کامل با بیان این جمله که «جمهوری اسلامی نه یک کلمه کم و نه یک کلمه زیاد» در برابر این دو جریان ایستاد و همیشه و همواره مدافع حاکمیت آزادی مردم و انتخابات آزاد و آرای مردم و حاکمیت قانون بود. و هیچگاه امام خمینی جمهوریت را از باب مصلحت اظهار نکرد.
جمهوریتی که امام مطرح کرد، به تعبیر خود، همان جمهوری موسوم در دنیای دموکراتیک بود. البته با محتوای اسلامی. ولی هنوز هستند کسانی که می خواهند اجتهاد در برابر نص نمایند و تدریجاً جمهوریت نظام را با تعابیر مختلف زیر سئوال برند، انتظار این است که در ایام دهه فجر رسانه های گروهی، مردم را به یاد شعارهای اول انقلاب و سخنان و مصاحبه های امام خمینی بیاورند و این سئوال را مطرح کنند که ملت ایران تا چه میزان توانسته است به آن شعارها دست یابد. همانطور که از مفسران و مراجع دینی توقع است تبیین نمایند که جامعه اسلامی تا چه میزان به اهداف عاشورا دست پیدا کرده است. و اگر خدای نکرده آفتی بر دامن این دو حرکت نجات بخش اسلامی نشسته است، آن را بپیرایند.
به امید رسیدن به اهداف عاشورا و انقلاب اسلامی ایران ...
مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم
